ForumSinsi - 2006 Yılından Beri - Uzun Uzun Anlatılamıyor..

Geldim,gitmişmiydim acaba?Gittim ama kalmışlıklarım birer ağırlık mı vermişti ayaklarıma.Her an,her saniye iki kere bakmak bir yere.Kendin ve kendinden öte için.Bakmak ve görebilmek bu ikisi hep kafa karıştırmıştır ya,işte şimdi sorguluyorum,soruyorum.Bakıyor muyum,görebiliyor muyum?Görebiliyorum evet ama görebilmem gerçekleri,vazgeçmem anlamını taşımalı mı?Bu kadar kolay vazgeçeçek zayıflıkta mıyım?''Sadece varlığı dursun yanımda kendi olmasada olur.''diyemez miyim?Demezsem diğerlerinden ne farkım kalır,beni onlardan ayıran ne kalır elimde avucumda.Ben beklentilerle beslemedim ruhumu hiç,ama ya sıkıyorsam diye kafamın içinde dönen kelimelere laf geçiremiyorum ki.Nerde durmam gerektiğini kestirmeye çalışıyorum.Bazen hissediyorum yüreğinin üzüntüsünüde alıp ellerime parçalayasım geliyor o üzüntüleri ama elim kolum bağlı işte,bişey yapamıyorum.O nun üzüntüleri onlar,ve o üzülmek istiyor bunu engeleyemem ki hakkım yok,sıfatım yok.

Uzun uzun anlatılmıyor,kestirmelere gidilmiyor,Öyle rastgele desen hiç olmuyor.Nedir bu dönence? içinden çıkılmıyor.Sarmal bulmaca gibi dönüyor,dönüyor,dönüyorum.Başı belirsiz sonu belirsiz.Pişman mıyım?
ASLA.
Sadece elim kolum bağlı ya,işte onu yediremiyorum kendime.Üzülmesin istiyorum,kırılmasın.Hep mutlu olsun ve hep GÜLSÜN.Neler yapmazdım ki bir anlık gülüşü için.Duruyorum bu düşüncelerde durmalıyım.Beklemek değil sadece durmak.Uzaktan öylece bakmak.

Ellerim hep açık belki bir gün,belki bir gün bırakırsın üzüntülerini ellerime.Dost,arkadaş,öylesine biri.Ne olduğumun, kim olduğumun,yerimin,sıfatımın bi önemi yok,olmayacakta.Sen MUTLU ol bu yeter bana.