Firakım Sensin Allahım
 

İnsanların ahını alan kimselere, ecel yatakta uğramaz.

Bir birine zıt olan fikir ve mizaçları, bir kabın içerisine koyup eriterek, kader birliği ettiren İmandır.

Cesareti bile yanlış tarif ettiler bize, meğer en büyük cesaret ve değer biçilmez saygı, haklara hürmet etmekten geçmiş.

Her istenilen yanlışa uymak, hakkı sahibine teslim etmek değildir.

Gönüllerin terazisi İslam’a göre ayarlıdır. Yapma dediği halde yaparsan nefsine, Şeytana uymuş, 'a isyan etmiş olursun.

Gönül terazisi, kitaba, vahye göre ayarlanmıştır. Hem de doğruyu ve yanlışı tartacak biçimde.

Kaderin her cevherine tahammül gerek. Çünkü sefa ile cefa müşterektir.

Her varlık etrafını düşünmeden, kendisi için yaşama sevdasına düşerse toplum rahatsız olur.

Öfkeyi söndürmek, ateşi söndürmekten daha zordur.

İftiranın yıkamadığı kale yoktur. Kılıçtan keskin, zehirden daha etkilidir. Fakat hemen teslim olmamak gerek.

Gerçek Müslüman ölmez. Bu hayatta göçünce hakiki yaşantısına döner.

Topraktan fışkıran bir , toprak üstünde onun sembolü olacak, ama kısa ömürlü olacaktır. Fakat kalpteki hiç solmayacaktır mahşere dek...

Eğer bir insan ahlaki değerleri redderek hayatını sürdürmek istiyorsa, bu kendisini ret etme anlamına gelir.

İnsan toplumsal bir varlık olarak toplum bütününün bir parçası, bir organizmasıdır.

Hayatın, kaza taşlarını insana hedef yapan zamandır.

Şuurlu insanları gayeye ulaştıran en büyük bir kavramdır zaman...

Benliğini kaybedenlerin bir rüzgar gibi, hazan yaprağı gibi meçhulden meçhule sürükleyendir zaman.

Akan her kat re gözyaşında ne sırlar ve ne kadar anlamlar gizlidir.

Göz yaşı, bir mazinin yaşantısı onda gizlidir.

Göz yaşı, 'a olan bağlılığın en büyük rumuzudur.

Göz yaşı, kin ve nefreti, aşk ve şevke çeviren tek nedendir.

Göz yaşı, hayat ve yaşam yolundaki kötü yaşantıyı iyiye çeviren bedeldir.

Akan gözyaşları bir deniz meydana getirseydi oradaki yaşayan hayvanlar gam ve kederden kurtulabilir miydi acaba?

Ahlak, hem toplumda, hem de aile yuvasında olmalıdır ki, herkes ahlaklı olabilsin.

Yürümüş olduğu yolun bir sonu olmayacağını düşünmeden dolu dizgin akan aciz insanlık...

Rabbim... Hayat, bütün arzularımı aldı elimden, bir kapı bulamadım darda kalan yüreğimi açacak, dertlerimi, firkatimi, ahım-ı, yüklenip sana geldim. Onları maneviyat bahçesinde yeşert...