Montanyarlar
 

Fransız Devrimi sırasında Konvansiyon Meclisi'nin en üst ve en soldaki sıralarında oturan milletvekillerine ve II. Cumhuriyet dönemindeki aşırı solcu milletvekillerine verilen ad. Konvansiyon Meclisi'nde, bulundukları yerden ötürü bu milletvekillerine Fransızcada "dağlılar" anlamına gelen "Montagnards" denmiştir. Başlangıçta sayıları az olan Montanyarlar, 1793 başlarında meclisin üçte birinden fazlasını oluşturuyorlardı. Bir siyasî parti oluşturmayan ve siyasî bir bütünlük göstermeyen bu topluluğun içinde başta Danton, Robespierre ve Marat olmak üzere Desmoulins, Collot d'Herbois, Billaud-Varenne, Couthon, Saint-Juste gibi kimseler vardı. Daha çok burjuvaziye ve "baldırı çıplaklar"a (sans culottes) dayanıyorlardı. Dıştaki yenilgiler, kral sorunu gibi siyasî olayları değerlendirerek Jirondenlere karşı güç kazandılar. Kordelyeler'in (Cordeliers) ve Jakobenler'in (Jacobins) kulüplerinin denetimini ele geçirerek Devrim Mahkemesi'nin (10 Mart 1793), Devrim ve Denetleme Komiteleri'nin (21 Mart 1793) ve Genel Kurtuluş Komitesi'nin kurulmasını sağladılar ve bunların yönetimlerini üstlendiler. "Baldırı çıplaklar" Jirondenleri saf dışı edince de iktidara geldiler. Bu durum kendi aralarındaki bütün anlaşmazlıkların su yüzüne çıkmasına neden oldu.


Sağdan ve soldan gelen eleştiriler karşısında Marat ve Danton dışlandılar. Bundan sona Montanyarlar, Robespierre'in önderliğinde bir süre için birleştiler. Fakat güçlü ve birleşik muhalefet karşısında dayanamayıp 1794'te devrildiler. Geri kalan Montanyarlar 1795 ayaklanmalarında öldürüldüler. Fransa'daki II. Cumhuriyet dönemindeki aşırı sol eğilimli milletvekillerine de Montanyarlar denmiştir. Ledru-Rollin, Felix Pyat ve Delescluze en önemlileridir. Seçimlerde bozguna uğramalarından sonra gizli örgütlenmelerle çalıştılar ve Louis Napoléon Bonaparte'ın darbesi sonunda tasfiyeye uğradılar.