**Adı Duyulmamış Çiçekler**
 

**Adı duyulmamış çiçekler**


Bir şiir yazılsın sayfalara

Farklı olsun

Kelimeleri, hayalleri

Bir başka dünyaya

Sarsın, götürsün


Sızsın yüreğimin derinlerine

Tazelesin umut çiçeklerini

Defnetsin kapkara renkleri

Büyütsün gönlümde

Adı duyulmamış çiçekleri


Gözyaşları inci saçsın

Kelimeleri harf harf

Melekleri yumuşatsın

Bir şiir yazılsın sayfalara

Dünya sarılsın cana


Hayallerinin farkıyla

Zarif üslubuyla

Can katsın cana

Farklı olsun ki

Gerdanlık yapayım boynuma.


Veda ediyorum, hiç duyulmamış küfürlerle!

veda ediyorum

yıldız düşmeyen zeytin kokulu gecelere

zifiri karanlık sarılı

yolunu kaybetmiş talihsiz ay dedeye..


acımadan toprağa saplanmış diğren misali

yapışıyorum

küf kokulu kavak dalına

uzanıp gidiyorum birlikte

veda ediyorum

daha dün tohumlandığım

kırılgan köklerime..


onluk çivilerle çakılıyor dört bir yanım

acıyor kazınmış budaklarım

hızar gürültüsünde çalınıyor şarkılarım

yontuluyorum

maharetli bir marangoz çırağının ellerinde

mengeneyle sıkılıyorum..

veda ediyorum

çekiç gürültüleri arasında

sırtıma vurulan ah dolu darbelere..


çarpışıyor birbiriyle bulutlarım

dağılıyor gökyüzünde damlalarım

terkedilmiş sevgilinin saçlarını ıslatıyorum

siliniyorum

elinin tersiyle fırlatılıp atılıyorum

veda ediyorum

gök gürültüleri sonrasında

kopan kızılca kıyametin tam ortasında..


iki el arasında rahmetle yerimi alıyorum

merhametle sıvazlanıyor yüzüm

üstüme atılan tonlarca toprak altında

titriyorum

umutsuz bakışlarıma

son bir duayla yalvarıyorum

veda ediyorum

gözlerinden yansıyan ay ışığında

söyleyecek tek bir söz bulamıyorum..


veda ediyorum

dilime doladığım hiç duyulmamış küfürlerle..

lambaları sönmüş sokak başlarında

bağıra çağıra beddua ediyorum..


Duyulmamış zamanlarda kalanlar için

Sevmeyenler size bir kor olsun..

Benimde yarım kalmış bu yürek eserlerim.

Dilerim

Aysız gecelerde yaksın sizi.

İçinizde sönsün, mutluluk ışıkları.

Dilerim kan olsun döktüğünüz yaşlar.

Ben öğrettim asırlar nasıl sayılır.

Zamanın arta kalmış çocuklarına.

Bendedir her kelimenin sırrı.

Bendedir dinmeyen deli fırtına.

Şarkılar benim.

O aydınlık günlerden kalmadır bu vaveyla.

Benden öğrendi uzak diyarlar,

Beklemeyi milyon kez, derin kuyuda.

Hüzün benim failim.

Kalbimden bıçakladı.

Akmadı tek damla

Bu deli sevda.

Göğü ben,

Resimleri ben yaktım.

İsa’yı çarmıhta,

Yusuf’u kuyuda unuttum.

Meryem’in ak saçıydım.

Rüzgarlarda savrulan.

Bir uzak esintiydim,

Dağ eteğinde solunan.

Tanrı’nın uzun bacaklı yaramazıydım.

Süleyman’ı incittim.

Elimdedir mührü eşyanın.

Eşyalar içinde yalnız kalan adamların.

Camlarına vurdum ellerini Yakub’un.

Yüzünün mahyasını dilencilere sattım.

Bir ormana kapattım benliğin yüreğini.

Asılsız kadınlar kaldı beride.

Minareler uzun gölgesi kısa adamlar geçer,

Medeniyet denen tortu üstünde.


Duyulmamış Arzular

Sen keyfince gez dolaş, gam keder benim olsun,

Benim olsun yağmurlar, gülen gün senin olsun,

En yırtıcı azaba uğrayan tenim olsun,

Bana en güzel dua tatlı sözlerin olsun.


Tatlı sözlerin olsun, her gecede yoldaşım,

Bırak seninle girsin her belaya bu başım,

Karanlık yağdığında gecelerde sırdaşım,

Melül melül bakışan tatlı gözlerin olsun.


ADI DUYULMAMIŞ BİR ŞAİRİM...


adı duyulmamış bir şairim


henüz körpecik mısrayım


sözcükler arasında


hece hece çırpınışlarla


yarınlara kalırken...


dizelerim henüz çocuk


yüreğim zaten minnacık...


bir kızı sevmeden önce de


ve sonra da şiir yazardım


yazardım

çünkü


ruhum uygundu bu iklime


kalbim müsaitti bu yolculuğa...


adı duyulmamış bir şairim


ama şiarım


ama ilhamlarım duyguları konuşur


kelimlerim maviyi,


renklerim ise kırmızıyı...