Şiir - Chaw Rhes
 

Odam karanlık;
Anlattıkları mezar tasvirlerine benzetiyorum odamı.
Elimde yazmam için işe yarayacak bir aygıt,
Işığı yüzüme vuruyor,
Odamdaki bir tek aydınlık.
Yazmaya devam ediyorum,
Yazmalıyım hiç durmadan.
Bitirmek için yazmalıyım.
Bir Kadın omzumu dürtüyor;
Haydi uyumalısın.
Dinliyorum ama dinlemiyorum sözlerini.
Yazmaya kaldığım yerden devam ediyorum.
Yazdıkça yazıyorum.
Gözlerim bozulacak biliyorum ama yazıyorum.
Ne mi yazıyorum?
İnsanların ihtiyacını.
O da neymiş diye soruyorsunuz biliyorum.
Yazdıklarım;
Aşk’ tan öte, paradan daha değerli, bebeğine süt veren annelerden daha şefkatli,
Her Canlının ihtiyacı var ona.
Ben Sizlere BARIŞ’ı yazıyorum.