İs/Sızımdın Sen Benim...
 

Köhne bir aşkın kırıklarını toplarken bulmuştum seni.
Ve seni bulmuşken tam da kendimi kaybetmiştim sende. Yüreğine yaslanmıştım küçücük yüreğimle.
İmkan/Sızımdın sen. . .
Sızımdın imkansızdın .


Geldiğinde yağmur vardı ıslaktım.Düşlerime kelepçelenmiştim.D/üşüyordum.
Yağmur vardı. . . Islaktım.
Bir sızının tam ortasındaydın sen. . . ıs/Sızımdın...


Herkesten uzakta dinlendiğim bir liman gibiydin.Düşler ülkesine giden gemilerim senden kalkardı hep... Düş'tün düş'tük. . .


Yoksun şimdi . . .
Aslında varoldun mu hiç bilmiyorum.O kadar yakınsın ki bana ama o kadar uzaksın ki aslında. . . Çelişki kuyusuna düşmüş bir özlem galiba benimkisi...


Rüya gibiydin . . . Yaşarken gerçektin.Uyandığımda anladım düş olduğunu . . .
Rüya gibiydin . . .
Hayra yormak istediğim bir rüya . . .


Is/sızımdın sen. . .
Issızdın.
Yüreğin yakındı bana bilirdim.
Ama uzak-tı adın.


Issız(ım)dın.
Ve bilirim hep ıs/sızım kaLacaksın . . .