Gölgesiz Ağaç
 

Ateşe tapan şömine kedileri gibi
Kaygısız uzanamadık gitti;
Şu bilmem neyine bağlandığımız
Yaşamın kenarında.

Nefesi ensesinde kendinden kaçan
Kuyruğu tenekeli köpek örneği,
Birbirimizden kaçışlarımız.

Önce karnı aç, başı kabak,
Ayağı yalın bir çocukluk
Ve aşk denizlerinde dümensiz gençlik gemisi...
Sonra?
Sonrası elde var iki,
Birincisi şiirlerime sığdıramadığım bir yalnızlık
Yalnızlığım
Şair hastalığım.
İkincisi seninkisi senin yalnızlığın.

Sen diken tarlasında yağmura aç
Boynu bükük bir gelincik,
Ben insan ormanında gölgesiz bir ağaç