Döngel Aşk
 

eğilip eğilip topladım
denizime attığın taşları
eteğime...

içinde bir midye
bir de midyeye göz kırpan balık vardı
gülümsedi yüzüme...

düzmece aşklar getirdi dalgalar
yaydı kıyılarıma...kaç kum tanesiydin ey yar!..
ben elledikçe döndün kendine...

gözlerim tanımaz ellerimi..ellerin gezinir gözlerimde...
tenim dersen serili kaldı, gecede bıraktığın yerde
yılan oldu üzerine düşürdüğün saç telleri..kıvrıldı,kıvrıldı...
of aman!..boğdu aşkı, beni de!..

sus!..sus ki, konuşsun Ay
döngel bir aşkın masalını anlatsın bize
gülsün sonra
derinleşsin yüzündeki gamze...
ister öp
ister su serp gözlerinden, gözlerine...

oysa
gözyaşı yoktur
aşkın tarifinde...