Üzerime Gelme Hayat Kıyarım Kendime
 

Alıp başını gitmek istersin.

Bilmediğin, bilinmediğin,

Çözmediğin, çözülmediğin bir denkleme.

Biraz ürkek düşünürsün.

Biraz kekeme....


' Üstüme gelme hayat!

Bundan sana ne...? ! '


Kekemeliğin korkularındandır.

Giderken bile; gidene değil de

Geride kalana aklın takılır.


Bir yanına yatarsın ' git.. ' der

bir yanın ' kalmalısın... '

Geceleri hep uykusuz kalırsın...

Ayağına pranga olur tüm düşündüklerin.

Gitmeden daha

Sen; gider gider gelirsin...


' Üstüme gelme hayat....

beni bilirsin....'

Kaldığın bu yerde

Harcadığın yılların gelir aklına

Bir bir sayarsın,

Toplarsın, çarparsın,

Böler, çıkarırsın.

Bakkal defteri kadar kalın

Bakkal defteri kadar karmaşa... Farkedersin ki hayatı

Arka sokaklarda dolanarak yaşarsın.

Kabarmış hesabından kaçarsın.


Üstüme gelme hayat...!

Daha neyi alacaksın..? ! '


Hep sevmişsindir aslında.

Hep ama hep sevmişsindir.

Birini sevmişsindir sonra.

Sonra birini daha...

Birini daha...

Daha....! ?

Her gelip geçen gemiye aşık olmuşsundur

Gemiler gitmiş

Sen yorulmuşsundur.


' Üstüme gelme hayat....!

Gemi olmuşmusundur..?


Kocaman bir mahalleden

Daracık bir sokağa.

Sokaktan ufacık bir eve

Evden odaya....

kurtulmak ister gibi

kapatmışsındır kalabalıklara kendini.

Gitgide yanlız kalmışsındır.

Yalın yaşanan gecelerde

Gitmekle kalmak arasında dolanırken

Beynine bir silah gibi dayamışsındır korkularını.

Yalnız...Korkak...Kekeme....



!..Üstüme gelme hayat..!

!..Kıyarım kendime..!