Suskunluğumun İntiharıdır Yokluğun
 

Suskunluğumun İntiharıdır Yokluğun




Tutsak kaldığım gecelerde camların buğusuna yazılan şiirlerim vardı sana dair…



Ne zaman gelip geçse aklımdan bir şairin dizeleri



Ben sana mecburdum bilemezdin…


Suskunluğuma boş bakışların karşılık verirdi. Neden diye sormadan umursamadan belki…
Sandıklar dolusu hüzün biriktirdim sana…


Ben sana mecburdum bilemezdin


Sevdanın her çelme takışında yanımdaydın
Aldatıldığında bir kenara sessiz sedasız bırakıldığında
Sana verirdim kendime saklamayı bir türlü beceremediğim umutlarımı
Ne zaman elini tutsa yalancı gülüşler ardından bir sevda
Yokluğunu hissettirip bir kez daha onun kollarına giderdin


Oysa ki Ben sana mecburdum bilemezdin


Okuduğun şiirlerim sanaydı
Kim söylüyor bunu diyerek dinlediğin şarkılarım sana
Gözlerinin içine bakarak söylediğim sözleri med-cezir sevdalarına ilanı aşk ederdin


"Sen iyi beceriyorsun bu işi güzel bir şeyler söylesene bilmem kime mektup yazıcam" derdin hani


Hepsi sanaydı o sözlerin...


Hepsinin içinde sen vardın...


Ben sana mecburdum... Anlamadın


Deniz kıyısında oturmuş izlerken güneşin batışını
Kolunu omzuma atıp seviyorum ya ben bu kızı diye haykırdığında


"Ben de seni" dediğimi hiç bir zaman duymadın


Sonra gittin bir gün
Sustu martılar
Dalgalar isyan etti suskunluğuma


Ben sana mecburdum sen yoktun


Neden sustun…
Neden sustum
Neden sustuk ki...


Biz birbirimize mecburduk... Bilemedik...