Sözcükten Geçtin
 

derinlik verir gözyaşı
içine akıtır söylenmemiş sözcüklerin zehrini

suya gül verdim
cennetin sorulardan geldiğini fark ettin sen
bugünde arıyorum düğümlenmiş zamanın tılsımını
görsen sana ne kadar da benziyor
aynada benden kalan sır
teknesiz bir deniz düşün
yahut sokaksız bir şehir
geceleri de koy yanına ve eskil düşlerini
ceplerindeki aşk resmi geçidi
gibi önceyi sonraya taşıyor teninden ruhuna kalkan vapur

güle su verdim
cehennemin cevaplardan geldiğini anladın sen
yırttın anılarında saklı tuttuğun defterleri
sayfalarında kayboldum ömrünün
ki çürümüştü alfabem, buruşmuştu sözcüğüm
uzak okyanuslarda kıyıya vuran bir balinaydım
hayata çiçek sunarken geçmişine solan bir begonyaydım

tekrar dönsem derinliğine dönsem
hiç konuşulmayan bir yerinden başlayıp
yeniden anlatacağım sana
ısrarla, avucumdaki çakıl taşlarıyla
bir ırmak boyu yol alamadım diye

silemediğim sözcüklerdin
bu yüzden tarihsiz bir yazının keşfiydim alfabende