&Quot;İmkansız...&Quot;
 

Her zaman imkansizlari

istedigimi biliyorum. Biliyorum da yine de

vazgecemiyorum. Once hangisinden baslasam bilmiyorum. Sensizligimden mi,

yalnizligimdan mi, yoksa bugulu gozlerimden mi?


Hep kolay gibi gelirdi

yalnizlik, tatmamistim ki! Hep kolay gibi gelirdi

unutmak, AsIk olmamistim ki! Oysa sen SON NEFESIM. Oysa sen oyle acimasiz

ogrettin ki bunlari... Oysa sen oyle yalniz biraktin ki...


Once gozlerin gecti gozlerimden cigliklarla dolu o yolda. Sonra ellerin

gitti ellerimden bir saniyelik kisa bir zamanda. Sonra... Sonrasi yok,

sen gittin iste. Ilk o gun kanadimin kirikligini hissettim ve o durmadan

kanayan korkunc yarayi. Nerde yikamali, nasil kurtulmali?...


Bir zamanlar beni cok sIk arardin SON NEFESIM. Sesimi duyunca

rahatladigini soylerdin. Sonra... Sonra birden sustun yeminli gibi.

Telefonum calmaz oldu. Bataryasi artik on gunde anca bitiyor. Su koca

kalabaligin icinde oyle yalniz, oyle SENSIZIM ki; hicbir kelime anlatmaya

yetmiyor. Odam sensiz sessiz. Odam sensiz soguk. Odama gunes vurmuyor.

Odama huzun hakim. Odama kasvet...

Iste!... Imkansiz mi, al iste... Beni sevmen imkansiz. Seni sevdigim gibi

sevmen, deli gibi ozlemen imkansiz iste...


Sensiz olmuyormus SON NEFESIM. Sensiz olmuyormus bu hayat. Sensiz

olmuyormus bu nefes. Anladim, ama biraz gec kaldim. Onceleri dedim ya,

onceleri bicak saplanmiyordu sirtima. Omceleri serseri kursunlar

mayalamiyordu gecelerimi. Onceleri oyleydi... Ve birde sonralari var

ne yazik ki...


Gozlerimde dans eden, ha akti ha akacak derken yagmur gibi inen yaslar

var artik. Gozlerimde sen, gozlerimde kan, gozlerimde hasret... Yagmur

ormanlarini aratmiyor gozlerim. Gece cakan simsekler misali, sagnak yagmur

gibi gozlerim... Ve sen SON NEFESIM. Ve sen yine yoksun