İsteme Seni Benden...Verememki
 

Elimde nerden bulduğumu hatırlamadığım bir kağıt

ve ucu bitmek üzere olan bir kalem var.

İlk defa ne yazsam diye düşünüyorum.

Garip öyle değilmi?


Hem de çok..



Belki de hayatımda ilk defa,

Kelimeler zihnimde anlamsızlığa boğuluyor..

Oysa ki kelimeleri hangi anlamıyla kullansam diye düşünürdüm hep.

Şimdiyse manasızlığa mahkum edilmiş sözcüklerle cebelleşiyorum




Şimdi kağıdı yırtıp,

Kalemi fırlatıp atmak vardı ya neyse..

Aklımdan geçen bu olsa da

Yüreğimden geçen bu değil biliyorsun..

Yazamasam da içimden geçenleri seziyorsun..

Hala kalem kağıt elimdeyken beni seyretmeyi,





Yüzümdeki ifadeleri takip etmeyi seviyorsun öyle değil mi?

Öyle olmasaydı hayalin şuan yanıbaşımda olmazdı..

Canını canımda hissetmezdim

Farkında olduğun herşeyin farkındayım

Bildiğini biliyorum yani

Ben sendeyim hala

Gidemedim senden..

Kaçamadım yüreğimden




Elimi kolumu bağlayanımsın

Uykularımdaki firarımsın

Bitmek bilmeyen sancılarım,

Nefesimi kilitleyen kalp ağrılarımsın..



Sebeplere sığınmayacağım bu defa

Kendimi avutmak için savaşmayacağım

Yaşanması gerekiyordu ve yaşandı..!

Bitmesi gerekiyordu ve bitti..!




Ben bana kalanlarla yolumu bulurum elbet

Ya sen?

Sen nasıl devam edeceksin?

Sen nasıl nefes alacaksın?

Ayakta kalabilmek için neyin kaldı ki?




Evet haklısın..

Senin sana ihtiyacı var..

Ama bendesin...

Veremem ki...

Sensiz yeni güne gözümü açamam ki..

Seni yüreğimden azad edersem yaşayamam ki..



Ben ölürsem ölürsün,biliyorum

Kıyma sakın kendine...

İsteme seni benden..

Veremem ki...

Ölüp de seni öldüremem ki...