Bu Masal Bizim Masalimiz Olsunnnn
 

Züleyha diyor ki içimdeki sevdaya “korkma taşımaktan”


Sevdanın büyüklüğünden incinme


Boynunu bükme serzenişte bir çocuk misali


Böylesine yeşerirken yaprakları


İçinde ilkokula giden beyaz yakalı çocuğun heyecanını taşırken


Yapma,, ezme içindeki sevdanın boynunu..





Sana gelen tren vagonları sussun isterse


Sana yazdığım kelimeler,, silinsin kara tahtadan


Sevdamın sınırı yok ki benim


Önsözüne sen diye başladığım her harfi yazmışken içime


Kurmak zor değil “sen” diye başlayan bir şiiri..


Sen ki,, nefes almaktan da öte gelen içime..


Sen ki,, kanamalara neden vurduğum halde


Değişmeyen parmak izim..


Duvarlarda yazılan her sözün baş harfi..


İçimin en sessiz ama en bilindik senaryosu..


Yani içimin sessiz sinemasısın sen..





Yazgımın,, sana mat olmaya yeminler etmiş


Satranç masasıyım ben..


Bir ayrılığın sevdayı büyüttüğü zaman dilimlerinde


Sorguluyor yüreğimdeki sesin anlamsızlığını,,


Züleyha “susma” diyor oysaki içime..


Oysa susmak olmuşken dünyanın üç boyutu





Yazgımı sorguluyorum,,


Güneş batmak için dualar bırakıyorken tenime


Battıkça,, eski günahlarımızla “biz” oluyoruz yeniden


Sen tana kadar sabah


Ben tana kadar gece oluyorum; Züleyha’nın önünde


Ama isterdim ki gündönümünde de buluşsaydık


Tanrı şahidimiz olsaydı da


Geceden gündüze dönmek için tek ibadetim, seni düşünmek olsaydı


Sen aramıza tanrılar soksaydın o zaman


Öldürseydi eğer,,


Susacak mıydı kelimelerin?


Yahut sevdaları bir köleye hapsetseydi hemen


Ne değişecekti ki, gönül fikrinde?


Hiç!


Gölgelenmiş gözlerin varken dünya çeperinde


İzmir ne yapsın seni, alıp da koynuna


İzmir ne yapsın seni,


Bir okyanusa giderken gözlerin..


Nasıl göstersin ruhunda üç rengi beslediğini..





Yalan!


Kurulan tüm sevmeler..





Sana söyleyeceğim olurdu,, böyle olmasaydı eğer;


Üç rengin de sen olduğunu mesela..


Ama artık tek kelime bile yetmez,, bedenine işlenen lanete..