Aylardan Eylül Mevsimlerden Sonbahardı
 

Eylüldü.


Nadasa bırakmıştım yüreğimi

Kızıl sonbaharlarda terk-i diyar etmiştin düşlerimi

Kırkikindilerdi yağan sağnak sağnak

Bu bana kurmuş olduğun en büyük tuzak.


Bana sensizliği armağan ettiğin zaman;

aylardan eylül mevsimlerden sonbahardı.


Ben seni hiç bulmadım ki sevgili hep aradım,hep aradım

sokakların seni çıkarmadı karşıma görüş mesafesini sıfırladı

son durak son hayallerimin son merkezi olmaya çalıştı hep

Şimdi bu kaçıncı sokak bu hangi şehir ey yar nerdeyim?


Kokunu miras bıraktığın zaman;

aylardan eylül mevsimlerden sonbahardı.


Düşen her bir yaprak korku salıyor yüreğime

Aklıma düşüyorsun ; bir sus sarıyor bedenimi

bir sus yar bir sus yüreğimi kanatan bir sus.

Susuşumun Özne’si sen yüklemi kayıp bir sus

Susma sırası bende artık.


Cümlelerim öksüz kaldığı zaman;

aylardan eylül mevsimlerden sonbahardı.


Mezarlığın karşısından bir uğultu geliyor

Beni çağırıyorlar vakit geldi diyorlar vakit geldi

Sende bizdensin diyorlar ; sende aşk şehidisin.

Bu Eylül bu bahar bırakmaz beni ey sevgili


Feryadıma umutlar yeşerttiğim zaman;

aylardan eylül mevsimlerden sonbahardı..


Hüzün yağmaya başladı şehr-i İstanbul’a

Sensizlik çakıyor yine nimbus bulutlarında

Şimdi kanıyorum en derinden

bedenim nerden geldiği belirsiz şimal rüzgarlarına kapıldı


senin beni kara kara topraklara bıraktığın zaman;

aylardan eylül mevsimlerden sonbahardı.