Rüyalarımın Devamı Ol ''Sevgili''
 

http://frmsinsi.net/images/forumsins...sinsi.net_.jpg


Bir şarkı olmalı seni anlatan, yüreğin olmalı yüreğimde bulduğum...

Ne çok denedim seni bulmayı, ne çok aradım seni bir bilsen... Sanma ki çabuk pes ettim, seni bulabilmek için ben bir ömrü tükettim...

Sesim mi çıkmıyordu, çok mu sessiz harf vardı gözlerimin içinde.

Yazılmamış bir şarkı mı beklediğin, adı konmamış bir şiir mi seni bana getirecek olan...

Ah sevdiğim... Kendimce yazabildiğim tüm cümleleri, dizebileceğim en özenli şekliyle dizdim de kaç kere, yine bulamadım seni...

Eksik bir şeyler var diye düşünüyorum bazen. Kendi bildiğimce bulamıyorum ki seni ...

Çizdiğim noktalar azaldıkça, sana daha çok yakınlaşacağımı düşünürken, tüm noktaları mı sildim yoksa diye korkuyorum...

Bir özlem ki içimden bir parça olmuş, öyle bir sen ki orada duran, hüzün olmuş, dalga olmuş, akın olmuş, sel olmuş, yüreğimi tutuşturan ateş olmuş, kor olmuş...

Sen ki, belki çok uzak diyarlarda olan Ey Sevgili! İnancım olmuş, ışığım olmuş, yolum olmuş, yıldızım, güneşim, ay ışığında hayalim olmuş...

Bir yazı yok ki seni düşünmeden yazdığım, sen ki can sevdiğim, sırdaşım olmuş, omzum olmuş, kahkaham olmuş, gözümden akan damla damla yaş olmuş...

Bir hayal yok ki sensiz kurduğum, denizim olmuş, kumsalım olmuş, en güzel dansım, başıma taç yaptığım yıldızım olmuş...

Sen sanıp sanıp yanıldığımı anladığım anlarda, yüzümdeki çizgim olmuş, çatık kaşlarım olmuş, öfkem, korkaklığım, içime akan gözyaşım olmuş...

Öyle çok yorulmuşum ki seni bir başkası sanmaktan, dünyamı kapattığım kabuğum olmuş, sesim sessizliğim olmuş, şiirim, yazım olmuş...

Hani öyle zordur ki içindeki tohumlar yeşerdikçe, ümitlere, hayallere dönüştükçe hiç olmadığını anlamak, bir hüzünse o an içimi saran, belki en yakınımda, belki de senden çok uzaklarda seni yaşamaktır hüznümle adını aynı satıra yazdıran.

Oysa bir yerlerde olmadığını anlayalı çok oldu. Şu deli yüreğim ne uslandı, ne vazgeçti coşkusundan, kanat takıp seni aradı da, aşkın oldu semalara adını yazdıran...

SEN GÖKYÜZÜSÜN BEN KELEBEK

Şimdi masmavisin, pırıl pırıl

Tam benim mevsimim şimdi

Uçarak gelirim her gün sana

Küçük kanatlarım çok yorulur oysa

Farkına bile varmadan ulaşırım yanına

Sonsuzluğunun içinde kaybolurum

Tutunmak isterim gözlerine

Sonra karanlık oluverirsin

Korkarım ben karanlıktan

Uçarım yine gerisin geriye

Dönerken daha fazla ağırlaşır kanatlarım

Hep geriye gitmekten

Ömrümün kısalığı bile böyle üzmez beni

Ben kelebeğim özgür uçmak isterim

Bırakmıyorlar ki uçup sana geleyim

Neden sonra dank eder kafama

Yalnızlığımdaki hiçliğim

Sen Gökyüzüm!

Maviliğince de karanlığınca da

Benim için hep birsin

Sen Gökyüzüm!

Adını kanadımda taşıdığım

En büyük özlemimsin!

Yazarım adını sabah, yazarım hüznünü akşam, bir yakamoz dansı mıdır buluşmamız, denizin kokusu mudur kokun, kalın mıdır sesin, kaşların gür mü, yeşil midir gözlerin, simsiyah bir zeytin mi? Alfabenin başında mıdır adının ilk harfi, "Gökyüzü" müdür adın bir sabah usulca yazdığım. Bir hayal midir sıcaklığın, gece kadar soğuk mudur yokluğun?

Nedir seni bana getirecek diye sormayı bırakıp, seni sensiz yaşamaya başlayalı çok oldu ama, kimin elidir bensiz diyarlarda tuttuğun...

Bir hüzünse seni bana getirecek olan, işte bu yüzdendir hüznüm. Kanadıma yazılmışsan, bir rüzgardır kokunu getirecek olan...Çıkmayan rüzgar, esmeyen eller ki döndürmüştür beni hüzünlerime, kokun hiç olmadı ki üzerimde...

Hani öyle alışmışım ki yokluğuna;

Bir sabah, öyle bir sabah gel ki

Rüyalarım devamı ol bir tanem

Alışmam zor olmasın varlığına

Tam yokluğuna alışmış, hayalinle avunurken

Bir sabah, öyle bir sabah gel ki

Rüyalarımın devamı ol bir tanem