Kapılar Kapılar Ardında
 

Kapalı kapılar ardında
Sensizim, yalnızım, ağlıyorum
Elimde tek fotoğrafın
Yastığımın altında tek hatıran
Hasretin ile yaşıyorum dört duvarda

Ah! Sen kalpsizim sen
Gözlerin gitmiyor önümden
Gülüşün ayrılmıyor gözlerimden
Her yağmur damlası seni hatırlatıyor
Her dolunay da nur doluyor yüzün

Kaldı 256 günüm bu damda
Nerden düştüm bu yalancı duvarlara
Günlerim, aylarım geçmiyor
Ne bir arayanım var ne de soranım
Senin aşkından başka kimsen yok benim

Pencere desen var mı yok mu bilmem
4 tane parmaklık var önümde
4 tane de incecik demir var
Hayatın bu yanı öyle zor ki güzelim
Günlerim gecelerime karıştı arık

Her gün aynı masal aynı hikâye
Koskoca bir oda, bir tek ben
Yatağım ve senin hayalin
Ve küçük bir anı defterim
Senin hediyen kalemimle
Anlatıyorum yaşanan en acı günlerimi

Ne zaman bitecek bu işkence
Gelmeyecek mi sen dolu saatler
Geçmeyecek mi günlerimiz birlikte
Sıkıldım ben bu yaban hayattan
Alın götürün beni artık yeter

Ben onu özledim, sevgilimi
Oysa ne hasretleri yakıp geldim ona
Ne savaşlar kazanıp girdim gönlüne
Asi yürekleri sildirdim kalbinden
Beni ona götürün vefasız gardiyan

Yok, olmayacak böyle ya delirecem
Ya da sonsuzluğa adım atıcam
Onu getir bana gardiyan son bir kez
Göreyim gözlerinde ki bensizliği
Ah! Demek sende bana düşmansın

Son bir söz daha son bir çığlık
Belki sen bu şiiri okurken
Belki sen bu şiir okuyup ağlarken
Ben yavaşça gidicem bu şehirden
İki damla dökülecek kâğıdıma


İşte o zaman anlayacaksın yanlışını
Göreceksin bensizliğin acı portresini
O çivilenmiş tahtaların içinde yatarken ben
İşte o zaman ağlayacaksın başımda
Haykıracaksın göklere beni geri almak için

Ksk_rocker(çağatay)