Okyanus Yürekli Dost...!
 

Su, kendine sırdaş arıyordu. Önce buluta verdi sırrını. Ağır geldi sır buluta. Sağanak sağanak

döktü suyun tüm sırlarını.

Sonra göle gitti su. Ona anlattı derdini. Bu arada bulut suyun sırrını yağmur yapıp,

dolu yapıp, kar yapıp savurduğu için, zaman zaman taşıyordu göl ve suyun sırrı

iyice açığa çıkıyordu.

Sonra nehre verdi su sırrını. Nehir aldı suyun sırrını çekti gitti. Dereye

verdi. Dere biraz daha yavaş olsada nehirden , o da götürdü suyun sırrını bir

başka bilinmeze... Çağlayanlar, şelaleler, akarsular.. Hepsi kayboluyordu bir

anda. Sonra bir gün su takip etti dereyi. Dereye okyanusa kavuşunca farketti

su, bütün sırlarının akarsularla, çağlayanlarla, ırmaklarla... okyanusa

taşındığını.

Karar verdi su. Sırrını okyanusa verecekti. Öyle de yaptı zaten. Tüm sırlarını

okyanusa verdi. Artık suyun sırrını okyanustan başkası bilmiyordu. Ne taştı

okyanus, ne bir başkasına taşıdı suyun sırrını, ne de kurudu....

geçen karşılaştık suyla. Bir bardaktaydı.

Suskundu. Çok uğraştım konuşturamadım. Ben tam giderken 'Dur !'' dedi su.

Durdum! ....

Okyanus yürekli dostlar bulmadan sakın

konuşma! Taşıyamazlar, kaldıramazlar senin yükünü, canını yakarlar,

utandırırlar.' ' dedi.

Hep cevrenizde OKYANUS yürekli

dostlarinizın olmasi dileği ile .....