Koştum...
 

Koştum...

"Koştum"

Delicesineyetişircesine

Dişimi tırnağıma takıptüm engelleri aşıpsana gelircesine

Sana koştum...

Oysa taşlar bile durup durup önüme çıkıyordu.Her köşede biri ket vurmak için beni bekliyordu.

İnanırmısın...rüzgar bile esmiyordu!


Koştum...

Sonuç?...yok

Sebep?...hiç bilinmedi

Zaten aşk delilik değil miydi?


Bunca sene yanlış mı öğretildim?

Gözünü karartıp saçma bi cesaret katmaktı hayatadurup dururken gülmektiağlamaktısabahlara kadar uyur-uyanır dolanmak evin içindeher şarkı sözleridan satırlar ezberlemekuygun sözleri benimsemek...ve bitmez sanmak herşeyigitmez sanmak sevdiğini...


Yine de koştum...

Dur desem ne farkederdi?

Gitmezmiydi?

Gözleri birdaha bedenimin herhangi ücra bir köşesine değmezmiydi?

Peki bu gidişonca gözyaşıma değer miydi?


Ardınsıra takılıkaldı gözlerim

Çekemedim önce..

Alışık değildim vedasız gidişlere

Dağıldımparçalandım hücrelerime

Yaş döktümkan döktüm gözlerimden...içimden!

Neyekime hiç düşünmeden

Belki ben sana hiç koşmadım

Belki ben sana hiç ağlamadım

Ne bileyim...

Belki sen bana hiç aşık olmadın

Sen giderken bir elvedaya razıyken

Artık tüm gelişlerine yabancıyım...






Ne şiirlerim oldu...

Ne duygular aktı satırlara...

Hep sen dolu çoğunlukla sana sevdalar biriktiren

Bazen de hüzün dolukaramsarlıklara teslim olmuş

Ne şiirlerim oldu...

Hepsine güzellik kattın

Güzelliğini anlatmamda kelimeler yetersiz kalmıştı her zaman

Gülüşünümasum yüzünüsevimliliğini nasıl anlatabilirim ki zaten

Bu belki de hayranlıktı...

Bir de keşke tanıyabilsem seni

Güzelmasum yüreğini anlatabilsem şiirlerimde..


Bilmiyorum okuyor musun şiirlerimi?

Okuduğuna dair umudum var

Belki ben uyduruyorum;

Belki de okumanı istediğimden bu umudum.


Ne hüzünlü gecelerim oldu ama hepsi senle doluydu

Bilmem senin de aklına geldiğim oldu mu?

Bir şeyi bilmemek ne kadar kötü

Aslında bilmemekten daha zor olan öğrenememek.


Ama unutma ki;

Sen duymuyorsun diye sesim yok olmaz

Sen görmüyorsun diye gözlerim rengini yitirmez

Sen bilmiyorsun diye duygularım kaybolmaz

Ama hoşlanmıyorsan hiçbir şey yapılamaz

Çünkü gözburunyüztip değişmez

Zevkler de herkes özgürdür zorlanamaz.

Ve inanmıyorsan sevgime de ve bana da hiçbir şey yapılamaz

En çok acı çektiren bu olur bana

Ne sevmemen ne hoşlanmaman bu kadar acıtmaz yüreğimi!


Sessizliğimin son sesiydi bu

İkinci bir emre kadar sessizliğim susmuştur

Ama bu susuş sana hayran bir susuştur


Bir gün gözlerim gözlerindeyken gerçekleri öğreneceğiz ikimiz de.

İnanıyorumistiyorumumuyorumhayal ediyorum...

Bu hayalle yaşayacağım belki karanlıktabelki hüzünlü ama olabildiğine sevdalı...





Kararlıydım...

Sırt çantam bir hayli ağırlaşmıştı..

Geçmişin yükü olsa gerek...


Kararlıydım...

Kaç kırık kalp sığdırmıştım acaba çantama..

Kaç göz koymuştum üzeri yaşlı..

Hangi isimler üst üste gelmişti bilmiyorum...


Kararlıydım...

El yordamı ile doldurdum hepsinibir kez daha görmek istemiyordum..

Karşı karşıya gelmek geçmişe dair ne varsa hayatımda...


Kararlıydım...

Arkama bakıpgözlerim nemli acı çekmekten bıkmıştım artık..

Hele birde ayaklarımın önüne bembeyaz bir sayfa serilmişken...


Kararlıydım...

Koşar adım uzun bir mesafe katettim..

Kaç binakaç cadde kaç yürek geçtim..

Kaç dem bıraktım kim bilir...


Kararlıydım...

Geçmişimi dalga dalga başka bir kıyıya vuracak olan denizin kokusu çoktan nefesime karışmıştı...


Kararlıydım...

Eskiye dönüp ona zincirlenmektense sil baştan yazacaktım geçmişimiyeni bir sayfaya...


Kararlıydım...

Limaniskele siz ne derseniz deyinhayat çizgimin üstünde yürüyordum..

Sona doğru olan her adımkalbimde ayak izleri bırakıyordu...


Kararlıydım...

Onları da bir kerede söktüm aldım yüreğimden..

Artık onlar da elimde son yolculuklarına uğurlanacaklardı...


Kararlıydım...

Ufuk çizgisi ilk kez bu kadar anlam yüklü geldi bana...


Kararlıydım...

Artık geçmişimin ufuk çizgisi benbenim ufuk çizgim de o olacaktı..

Hep uzaklardan "merhaba" diyecektik..

O da anlaşılırsa...


Kararlıydım...

Düşünmeme dahi fırsat vermedenadımlarımın son bulduğu yerde savurdum sırt çantamı ayak izlerimi dalgaların içine...


Kararlıydım...

Dalgalardan biri usulca fısıldadı kulağıma..

"Nereye kadar sürükleyelim" diye...


Kararlıydım...

Dalga dedim ;"Ufuk çizgim olana kadar sürükle gitsin"...


Ve beyaz sayfam..

Geçmişimi tek yönlü bir yola ittim..

Sadece gidiş olan...

Dönüşü olmayan...!