Hep Orda Kal...
 

Canımı acıtıyor ağırlığın..Taşıyamıyorum sensizliği,sensizlikte seni sevmeyi..Ağır geliyor sevgin..aher kapattığımda sensizliğin kabusu..Ve her yeni günde ayrılığın acısı..

Gelme işte yüreğimin üstüne bu kadar... Sevgin acı veriyor... Anlamıyor musun? Uzak olmalı sen ve sana dair her şey bana... Olmuyor...

Yapamıyorum…

Kaçtıkça sana ait olanlardan, bir bakıyorum boğulmuşum yine sevginin içinde ve ağırlığını daha çok hissediyorum küçücük yüreğimin üstünde.Nefes almak bile zor geliyor artık bana.Gelme dedim ya bu kadar yüreğimin üstüne..! Bitiyorum yavaş yavaş …


Gelme, gelme.

Hissediyor musun acaba bendeki bu yürek ağırlığını. Neden hep unutmak istedikçe karşıma çıkıyorsun ki? Neden ağırlığın hiç hafiflemiyor? Neden ben sensiz yaşamayı başaramıyorum? Ve Neden bunları sana söyleyemiyorum? Çek artık sevgini yüreğimden ağır diyorum, çok ağır


Anlamazsın ki sen bunları. Sen gerçek sevgiyi yaşadın mı hiç? Bir yürekteki, diğer bir yüreğin ne demek olduğunu bilir misin? Hiç benim yüreğimden görmek istedin mi kendini?

Bak! Geldin yine yüreğimin üstüne olanca ağırlığınla, nefes alamıyorum. Kalbim çarptıkça daha da ağırlaşıyorsun ve ben her çarpışta, bir kez daha sessizce bitiyorum.

Ve sana sesleniyorum, gelme, gelme

GELME!!!!!

Yâda beni boş ver, sen tüm ağırlığınla gelmeye devam et, ağırlığını hiç çekme yüreğimden.

Hep orda kal…