ßu Da ßöyle Yarım Kalsın...
 

Seni, sende, sana ragmen yasiyorum ben... Hep sen, benimle tamamlanmis eksiklerine

bakip daha fazlasini isterken, ben sende yeni bosluklar yasiyorum... Daha çogunu

isterken sen, bense yarimlarinda kayboluyorum...Kaç kez vazgeç dedi bu yürek, kaç

kez yolun kenarindaki ormana girip yok olmak istedi... Yasadigim neydi? Senin

varligini bilmek bile yeterken bana,sende kendimi yok hissetmek, "yok" oldugumdan

baska ne düsündürebilirdi ki bana?.. Oysa düsünsene, ne cosku doluydu yüreklerimiz

baslarken yeni bir hayata..Gecelerimizi de, gündüzlerimizi de adamaya hazirdik

birbirimizde, kosulsuz,içten ve simsicak duygularimizla... Yasadigimiz her an

unutulmaz, doyumsuz ve vazgeçilmez olacakti... Sen bir sonbahar rüzgarinda savrulmus

bir gül yapragi bense taç olacaktim sana... Simdilerde, kim savruluyor ve kim onu

sarmaya çalisiyor karistiriyorum artik...Ben bu uykulari, böyle uykulari unutali çok

olmustu... Aci uykusu, hüzün uykusu, korku uykusu... Bir gece birinin, diger gece

bir baskasinin sonsuzlugunda kayboluyorum... Ne garip ki kendimi kusatma altindaki bir

ordunun komutani gibi görüyorum bu günlerde... Ne çok askerim var bana ihanet

eden... Düsmanla savasmak degil, bu arkadan vuruslar beni kahreden... Bir beyaz

bayrak ve teslimiyet su anda görünen... Ama çok sürmez esaretim biliyorum, içimdeki

bu yenilginin acisi sürse de yillarca,bir yolunu bulup kavusurum

özgürlügüme...Simdi gitmek zamani belki, geride yasanmis yada yarim kalmis anlari

birakarak... Sen de tüm ürkekliginle, tüm hatalarinla, tüm eksiklerinle, tüm hakli

gördügün yanlarinla basbasasin simdi...Hep bir seyler tamamlanacak degil ya, bu da

böyle yarim kalsin...!