Böyle Sevdim İşte...
 

Ben seni kocaman bir yürekle sevdim.

Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören.Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime.Bir başka yerde

olamazdın zaten.Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın,

orada kalmalıydın. Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu kadar

kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artıkBu yüzden ne

ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydinŞimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım

seninle. Çiçek çiçek açtın yüreğimde.Gökkuşağı zayıf kaldı, senin

renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelya idin

pembeliğinle.Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün.Kırmızıydın bir

ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize

tutkundum, denizi sensiz, seni de denizsiz düşünemedim.Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar

gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En kızgın,

en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana. İçimdeki

sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni öylesine güldüren senin sevgindi ve

ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey

olduğunu anladım seninle...Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk

yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden

tuttuğunda, patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi Menzil

sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim

Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim kül ederdim Sana

ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm Ve o göle bir tek sen

girebilirdin


Seni severken yaşadım,

Çünkü sen hayattın


Sana çiçekleri denizileri renkleri verdim,

Çünkü sen hayattın


Sana kalbimi verdim

Çünkü sonsuz aşkımsın