Parmağımı Güz Kesti
 

Parmağımı güz kesti,

Senin suçun yok!

Sarışın mevsimin hançeriydi

Azıcık serin,

Alabildiğine derin

Ve keskindi!


Aykırıydım belki.

(Ondan mı hırçınlığım?)

İlk elden yaralıydım

İstemedim kabuk bağlasın.


Şair amcalar

Önceden vurmuştu beni

Her yanımda imgelerden kıymıklar

Parmağım içime kanadı sessizce

Ilık, dingin ve gizliydi.


Önce yaram tanıdı seni

Gözlerin bildik bir resim.

Bir uyak daha saplandı usuma

Ellerinin bereketi tenime değdi

Ürkek, telaşlı ama iyice emindi.


Kumdan kalelere hapsolmuştum ben.

Ayık zamanların esiri

Senin esrikliğinin suçu yok

Parmağımı ben uzattım,

Güz kesti.