Suskun
 

yağmurlar adını çizseydi yüreğime

gözyaşı tufanlarıyla

yağmalanmazdı bu sevda

oysa

amansızlığın burçlarında

bencilliği unutup

sencil yaşamak vardı bir zaman

hasret kokulu günlerin tortuları

böyle çökmezdi gözlerime

hani sevdalar sevda gibi yaşanırdı

hani yenilgi sandığın yengiler vardı suskun


yüreğimi kanırtmışlığınla

çekip gitmişliğinleyim

uçurumlarca uzağım sana

kan revanım

bu kadar mı kadük

bu kadar mı derme çatma bu sevda

suskun


çorak toprakların

köhne çatlaklarına ağlarım

öyle ölgün öyle perişan

bulutlar kırılır başımın üstünde

ve

bağışlamalar serpiştiririm sulara

yılları unuturum yolları beklerken

gelmezsin suskun

dillenmeden yıllanırsın suskun


tamiri olmaz bitenlerin

yarınların gardiyanlığı düşer bize

özü sevdasında saklı suskun


seni anlatmaktan yorgun mektuplar var

iflah olmaz ve

yaralı şiirlerle dolu

dipsiz kuyulardan

şahikalara doğru


al beni götür kendine suskun

üşütmez bizi tenhalıklar

yakışmaz bu öfkeler bize

sevilmişlik kokuyor dudaklarımız

sözlerce serpin bana

ört ateşimi suskun