Kelimelerin Sensizliği
 

Diğer yazılarımıza ulaşmak için adresimiz: http://yuksekdozask.blogspot.com buyrun bekleriz..
..
Kan ter içinde uyanmıştı.. Hemen paketinden bir sigara çıkardı ve ateşledi..
Nargileden çekmişcesine asılıyordu filtreye.. Çıkan dumanların arasında kayboluyordu umutları..
Oda duman altı olmuştu zaten kaçıncı uykudan uyanıp yaktığı sigara kimbilir?
Düşünüyordu sessizce.. Uyanmasının nedeni elini attığı zaman öteki tarafa yataktaki boşluğa alışamamasıydı belki de.. Yatağın soğuk tarafı bir huzursuzluk verir insana dedikleri bu olsa gerek.. Ayağıya kalktı ve bir ileri bir geri volta atmaya başladı.. Yapacak birşey yoktu bu saatte kendini boş şeylerle avutmaya çalışıyordu.. Ama unuttuğu birşey vardı.. Böyle yaptıkça ne zaman hızlı geçecekti.. Ne de giden O’na bir adım daha yaklaşacaktı.. Birden durdu.. Camın kenarını gitti ve zifir-i karanlığa bir göz kırptıktan sonra gözleri doldu.. Yaşadıkları aklına gelmişti.. Pencereden hep o gittiğinde el sallardı arkasından gülümseyerek.. Gün gelecek ve O’nun gidişine bile el sallayamayacak duruma geleceğini hayal bile etmemişti.. Sevdiğinin yokluğu bu kadar acıtır mıydı insanın içini.. Hepsinin cevabını gökyzüne, yıldızlara baktığında alıyordu.. Bunların cevabını bulması sadece O’nu içten içe avutacaktı.. Yarını yok sayamayacaktık elbet ama geçmişten birşeyleri silmenin mümkün olduğunu anlatacak birşeyler lazımdı ona.. Her düşüncede her nefeste birini suçla***** geçmeyecekti hayat.. Az da olsa farkındaydı bunun ama aklına bile getirmek istemiyordu.. Ellerini semaya doğru açıp dua etmeyi denedi her gece yaptığı gibi.. “Allah’ım O’nu benden alma yalvarırım.. Yüzüm gülmüyor, içim rahat değil. Sevmekten öte duygularım ne olur yine ver bana O’nu Allahım..” diye yalvarıyordu Allah’a.. Ama unuttuğu birşey daha vardı.. Kimse seni sen sevdiğin için sevmek zorunda değil.. Bu aklına geldiğinde ise yıkılacaktı.. Bencillik her sevende olduğu gibi O’ndada vardı ve bunu hazmedemeyerek kendine zarar bile verebilcek duruma yaklaşacaktı.. Sinirlendi birden.. Küfürler çıkıyordu ağzından sıra sıra.. Ama neye küfür ettiğini bile bilmiyordu.. Her kelimenin altında yatan bir kişi vardır elbet ama O, O’nu koyamıyordu.. Kendinde arayacaktı suçu.. Ama ben seviyorum o gitti diyerek yine kendini haklı çıkaracaktı bu işte..Yatağa girdi hemen koşarak.. Kafasını yorganın altına soktu.. Ortam gerçekten sessizdi çıt bile yoktu ama kulaklarında hala onun söyledikleri yankı yapıyordu. Susturamıyordu o sesi.. Ve susturamadıkça yastığı yorganı yumrukluyordu.. Arabesk müzik sevmezdi hiç ama aklından bir kaç tane bildiği arabesk şarkıların sözleri geçiyordu.. Bir an kendini müzikle sakinleştirmek istedi ve radyoyu açtı.. Şarkı keman sesiyle giriş yapıyordu ve bu acısını en derinden hissettirmeye başlamıştı.. “Ne yaptıysam seni unutamadım” diyordu sanatçı.. Bu sözü duyduktan sonra kayış kopmuştu artık.. Gözbebeklerinden intihar edecekti gözyaşları ve teninden yavaş yavaş süzülmesini seyredecekti.. Bir sigara daha yaktı efkarının üzerine ve gözleri beraber çekildiği ve gülümsemeleriyle öne çıkan resmine bakıp saatlerce ağlamaya başlamıştı..Ve sesini O hiç bir zaman duymayacaktı..
Gökyüzünde uçan kuşu gördüğümüzde keşke bizde böyle uçsak dememiz kolay. Ama o kuş'un uçmayı öğrenirken ne tür zorlukları çektiğini anca bizde yaşarsak öğrenebiliriz.
İşte bütün mesele bu arkadaş !
Ama biz şanslıyız.. Derdimizi anlatabiliyoruz, kelimelere dökebiliyoruz..
İşte bu da böyle bir yazı.. Kelimelerin anlattığı bir sensizlik..
Esenle kalın..