Nefret Et Ben'den...
 

Dokun/ma bana it(me)eceksen... İtme beni sev/eceksen...

NefRet Et Ben'den... ... ve bir itim ben; nedenin var işte gideceksen.


Gözyaşlarımı saklamak istemiştim avuçlarında öptün; öpülesi cehennemin ateşten sıcak karanlığında. Sevdin; ihanet kokan ayrıntılarda.

Özledin; başka bir adamın kollarında...

Öyle ya parmak izi barındırmaz kaçamak sevişmeler aşkta.


Dokunma bana nefret edeceksen...

Nefret et benden sevişeceksen...

... ve öldür beni iki satır arasında ihanet edeceksen.


Anlam barındırmadan sevmek istemiştim; giyotin oldu kelimelerin.

Sen uyurken resmini çizmiştim ben seni uyurken de sevmiştim; fark etmedin. Sen en çok benden bana sarılırken gitmiştin.


DOKUNMA BANA nefesinde küf kokusu. Gözlerinde inandığın ezber kelimeleri kaybetme korkusu... Parmakların kimliğini belirten izlerden yoksun sen en çok sevişirken yoktun...


Şimdi nefret et benden.

Kurduğun cümlelerle öldür önce günahlarımdan bahset açtığın her pencerede adımı yazdır arananlar listesine kır kalemimi kutsal saydığın hikâyelerde...


Şimdi nefret et benden nasılsa geleceksin; makyajını yine benim yastığımda temizleyeceksin. Nefret et benden geleceksin. Sen nefretle dile getirdiğin her adamı her kadını sevdin...


Ah benim yosma ruhlu sevgilim şu kibrin olmasa seninle ölebilirdim...


Dokunma bana iteceksen... İtme beni seveceksen... Nefret et benden sevişeceksen...

... ve bir itim ben; nedenin var işte gideceksen.