Git Demek Kolay Değildir...
 

Git demek kolay degildir

"Git" demek kolay değil onu hala çok severken... Sesine, kokusuna, varlığına bu denli alışmışken sebepsiz yere en gerçek alışkanlığını azat etmek kolay değil.

Kolay değil artık "o" ve yalnız onunlayken yüzüne bu kadar çok yakışan en içten gülümseyişinin olamayacağını bile bile "git" diyebilmek...

Onun mutluluğu ve aşk arasında bir seçim yapabilmek...

Ve onun mutluluğu için aşktan vazgeçebilmek...

"İnsan aşktan vazgeçerse yaşlanır" demişti gidenlerin en can yakanı. Yaşlandık mı şimdi? Bu yorgunluk, bu bitkinlik, bu umutsuzluk yaşlılıktan mı yoksa aşksızlıktan mı? Bilmiyorum... Tek bildiğim koca bir umutsuzluğun kapladığı gidenlerden arta kalan yerleri...

O umutsuzluk burnunun dibindedir aslında sen "git" derken... "Madem mutlu olacaksın git o zaman" diyebilirken umutsuzluğun o meşhur buz dağı kadar yakınındadır, hissedersin ama aldırış etmezsin. Kalansındır sen çünkü. Gitmeyi kafasına koymuş olanı azat edensindir. Yaşadığın o güzel anıları bir daha hiç yaşamayacağını bilmenin ağrısını, sızısını sol yanında en çok hisseden tarafsındır. Ne yapacağını, nasıl iyi olacağını bilemeyensindir. Bunca sıkıntının arasında iki eksik beş fazla bir umuda kafa yormazsın. Sonra mutlu ol der azat ettiğin, vicdanı rahat etsin diye. "Benden sonra mutlu ol"... Çünkü ben senden sonra mutlu olacağım demenin üstü kapalı bir ifade şeklidir bu. Gidenin gitmeye ne kadar hazır olduğunun ölçütüdür. Acımayla karışık bir vicdan sesi vardır bu sözde iyi dilekte... "Senden sonra mutlu olmamı bekleme, en azından bir süre..." diyebilirsen şanslısındır küçük de olsa bir sitemi dile getirebildin diye