&Quot;Unutmak Yok&Quot; - Pablo Neruda
 

unutmak yok

bunca zamandır nerede olduğumu soracak olursan;

"oldu bir şeyler" demeliyim,

oturmalıyım bir taşa kararan dünyada,

kendini yemiş bitirmiş bir nehirde.

korumasını bilmiyorum yitirdiklerini kuşların;

geride bıraktığım denizi ya da çığlığını kızkardeşimin.

nedir bu toprağın zenginliği?

gün neden günle kapanıyor?

neden karanlık gece çalkalanıyor ağzımda?

ve ölüm neden?

nereden geldiğimi sormayacak mısın?

anlatayım sana, kırık şeyleri, acılı kapları;

sık sık tozlanan koca sığırları ve tutkulu kalbimi;

bunlar ne belleğimizde uyanan sarı güvercinler,

ne de anılardır kuşaktan kuşağa akan.

ağlayan yüzlerdir bunlar.

parmaklardır gırtlağımızdaki,

ve toprağa düşen yapraklardır,

yiten günün karanlığıdır;

yeşertir kaleleri hüzünlü kanımızdaki,


işte menekşeler ve işte kırlangıçlar,

sevdiğim herşey,

tatlı mesajlar veren günbegün;

açıkta zaman, tatlılığı artan,

kaçamayız biz, dişlerimizin arasından;

neden kemiriyor boşa giden zaman?

sessizlik kabuğunu;
ne yanıt vereceğimi bilmiyorum...


o kadar çok ki ölümüz;

ve o kadar çok ki kızıl güneş önünde setler;

ve o kadar çok ki çarpık kabuklu başlar;

ve o kadar çok ki öpücüklerimizi engelleyenler;

ve o kadar çok ki unutmak istediklerim...


pablo neruda