İstanbul
 

İstanbul !...

Ertelenmiş sevinçler müjdeledin

Belki bugün olur dediğimiz yarınlara

Her mutsuz olduğunda,

Penceresinde nafile yazlar bekleyen

Gelmediğinde vefasız sonbaharlara inat ağlayan ...

Bir kadın bıraktın

Suçluluk duyma!

Üzerine yağmadı ,sevdiğimin gözyaşları....

Yağsaydı üzerine silinirdi belki

Yokluğunda sitemle duvarlarına yazdıklarım,

Alay edercesine yaktın yine bu gece ışıkları

Bir büyük sevda,dar geldiya sokaklarına

Ya bizi bırak

Ya da boğma karanlığa

İnat etme!

O yoksa yetmez binlerce ışığın....

Bu şehri aydınlatmaya

Çok şey istemedim

O ışıklardan birinin altında

Onunla aynı yastığa başkoymaktan başka

Bu senin sokalarında bir ev olsa da....

Ey istanbul!

Yine duymazlıktan gelme..

Yetmez gücüm, o yoksa

Aydınlık sabahlara çıkmaya ...


IHLAMURLAR ALTINDA

İstanbul
 

İnanma sevdiğim

Nefesin ırak kalmasın diye

Dualar ettim yine olmadığın bir gece

Ne olur inanma

Değmedi nefesin ateşler düştüğünde sevgimize

Yemin etti kader sevda ateşini gözyaşımla söndürmeye

Belki de avuntuydu

O gece tanrım sen koydu rüyalarımın en güzel yerine

İnanma sevdiğim

Ben seni ararken yazgımın her bir harfinde

Araya virgüller koymuş kader

Ayrılık özlem getirsin diye

Ne olur inanma

İnanma sevdamıza sıkılmış

Ayrılığa yemin bir kahpe kurşuna


IHLAMURLAR ALTINDA