Ay-Böke
 

Aramızda nice teller ve silahlar var


Aldırmam sırtımda ki hayat denen bu yüke


Gözümde pürşiyer kurdu yakar beni yar


Bir mayında kolun gitmiş şen ol Ayböke


Bir şehit verilecekmiş sen ol Ayböke





Vuslat Uçmağa varmakmış farkındayız biz


Her dem zülfikarız velakin kutayız biz


Şehadete en vasıta akındayız biz


Son kavgada babam gitmiş şen ol Ayböke


Bir şehit verilecekmiş sen ol Ayböke





Aybökem sen benim kutlu hayat varımsın


Tutsaklığın boranındasın baharısın


Bizden bir kol alacaklı kutlu yarımsın


Vay cephede mermim bitmiş şen ol Ayböke


Bir şehit verilecekmiş sen ol Ayböke





Hür düşünenlerin işi bu sevda denen


Bize ise layık imiş yar veda denen


Kür-şad gibi Özmen gibi şüheda denen


Bu erler toprağa gitmiş şen ol Ayböke


Bir şehit verilecekmiş sen ol Ayböke





Ayböke ata binende erler pusardı


Bu görünen yer üstünde Türkler gezerdi


Aybökem bu yaylada hep en güzeldi


Bunlar güzel bir kesitmiş şen ol Ayböke


Bir şehit verilecekmiş sen ol Ayböke





Beleğinde balaların sallayamadın


Bir Gökçen'in olmadı yar allayamadın


Bir gelin yetiştiripte pullayamadın


Vatan seni gelin etmiş şen ol Ayböke


Bir şehit verilecekmiş sen ol Ayböke





Bu Ayböke gözü yaşlı kutlu bir kadın


Bir kolunu alıvermiş sevdası budun


Şehadet söndürür ancak köynünde Od'un


Yaşın olmayacak yetmiş şen ol Ayböke


Bir şehit verilecekmiş sen ol Ayböke





Hürriyetin ateşidir bu gözündeki


Aşktan Öte imanmıdır yar özündeki


Allah'ın nurundandır bu yüzündeki


Nükredit uçmağa gitmiş şen ol Ayböke


Bir şehit verilecekmiş sen ol Ayböke