Sen Yoksun Artık
 

SEN YOKSUN ARTIK

Sen yoksun artık!

Papatyalar boynunu bükmüş

Toprağını terk ediyor!

Sarısında umutlarımı,

Beyazında sevdamı,

Beni de benden, bedenimden

Alıp gidiyorsun…


Sen yoksun artık!

Şehrimin yağmurları buruk,

Güneşi ayrı kasvette;

Karanlıklar öpüyor sokaklarını,

Sen diye adımladığım kaldırımlarını

Söküp gidiyorsun..


Sen yoksun artık!

Sabahlar kederli,

Öğlen vakitleri na hoş,

Akşamlarımsa bomboş,

Gecelerimi hasrete

Döküp gidiyorsun..


Sen yoksun artık!

Şiirlerimin dili lal,

İmgelerim kayıp;

Sensizliğe tüm yazdıklarımı,

Seninle içinde bulamadıklarımı

Bırakıp gidiyorsun..


Sen yoksun artık!

Zifir mavim yok; senlerim yok!

Siyahlar daha aydınlık

Uçurumlarım “-hadi be’”lerim,

Kör bir kuyuya beni

Atıp gidiyorsun..


Sen yoksun artık!

Yaşanmamış nice sevdalarda,

Düşlerde; hele ki rüyalarda,

Anlamsız riyalarda,

Hayalini gözlerimde

Yıkıp gidiyorsun..


Sen yoksun artık!

Çıkmazlarım çoğalıyor,

Umutlarım dağılıyor,

Gitme deyişim boşuna.

Beyhude çırpınışlar

Binlerce atın koşumuna,

Gemi azıya

Çekip gidiyorsun..


Sen yoksun artık!

Annesiz yavru gibi;

Bükülmüşlerimde seni beklerken,

Gözlerine son kez gülerken,

Aşkına, sevdaya açılası kapıyı

Çarpıp gidiyorsun..


Sen yoksun artık!

Sensizlik çok pahalı;

Ödeyemem bedelini,

Bulamazsın benden sevdalı

Pazarlıkta çektin artık elini

Umudumu üç kuruşluk hasrete

Satıp gidiyorsun..


Sen yoksun artık!

Mekanım cennet olsa ne olur?

Beni ateşine attın ya!

Cehennem nedir ki mahşerde?

Ciğerimi cayır cayır

Yakıp gidiyorsun..


Sen yoksun artık!

Dilim dönmüyor hiçbir duaya;

Aklım ermedi gitti bu davaya,

Bir daha gelmezmişim gibi dünyaya,

Ölümümü bedavaya

Getirip gidiyorsun..




Cumhur Karaca