Can Yucelden Bır Alıntı
 

Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne."O olmazsa yaşayamam."

demeyeceksin. Demeyeceksin işte. Yaşarsın çünkü.


Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.

Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.

Ve zaten genellikle o daha az sever seni, Senin o'nu sevdiğinden. Çok

sevmezsen, çok acımazsın. Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın

hem.


Çalıştığın binayı, masanı, telefonunu, kartvizitini...

Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.

Senin değillermiş gibi davranacaksın.

Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.


Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.

Çok eşyan olmayacak mesela evinde. Paldır küldür yürüyebileceksin.

İlle de

bir şeyleri sahipleneceksen, Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri

sahipleneceksin.


Gökyüzünü sahipleneceksin, Güneşi, ayı, yıldızları... Mesela kuzey

yıldızı,senin yıldızın olacak.

O benim." diyeceksin. Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir

Şeylerin...

Mesela gökkuşağı senin olacak. İlle de bir şeye ait olacaksan,

renklere ait olacaksın.


Mesela turuncuya, yada pembeye. Ya da cennete ait olacaksın.

Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın.

Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi, Hem de hep senin

kalacakmış gibi hayat.

İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak..