İste Gıttın
 

Gelişinle ısıtmadan göğsümdeki yerini

Rüzgarlı bir bulutun ardına düşer gibi

İ ş t e g i t t i n


Kural mıydı bu gidişler

Soluğumun ağlaması bundan mıydı

Böyleyse eğer

Bunu da sen öğrettin


Eflatun bir akşamüstüdür artık

Bütün saatler çığlıklara ayarlı

Bundan böyle toprak

Sarı sıcak kanını

Sağanak yağmurlarda

Demlese de olur demlemese de

İ ş t e g i t t i n


Ve ben

Böyle gitmelerden çok

Hesapsız gelmelere içerlenirim oldum olası

Ve ben

Az öncenin sevincini damıtırken mutluluğa

Beni böyle kahreden ahların feryadına

Tutuşurum

Yanarım

Ölürüm inan

İ ş t e g i t t i n


Belki de bilmeyeceksin

Eski bir fotoğrafa bakıp iç çektiğimi

Şimdi gülmek bana o kadar uzak ki

Bütün sevinçler yaralandı içimde

Aldığım her tat zehir sanki


Ve artık

Bu şehir beni salkım saçak

Beni bıçkın bıçak

Beni yeni baştan yaratacak

O İstanbul değil


Değil merakına düştüğüm sorular aynı

Yer

Gök

Işık

Su

Aynı değil

Çünkü

Hiçbir acı kanatmadı yüreğimi

Bu hasret kadar

İ ş t e g i t t i n


Şimdi ne şarkılar döndürür gideni

Ne de şiirler senden haberli


Yalnızım

Bir başıma yalnızlıklar paylaşırım

Rakım yok

Ekmeğim

Sigaram

Sen yoksun

Şu an hiçbir şeyim sanki


Bu kaçıncı


Demek

Yine hüzünle bitecek vuslatlar

Nihavent olan makamlar da incinecek üstelik

İ ş t e G i t t i n


Ahmet Can Akyol