Sucustu Yuzun
 

bu ufukta bitiyor yüzün


ve başka bir gökyüzü başlıyor


komşu ellerle sarmalanıyorsun


yanıyorsun...




ne kadar övülsen az


avazım çıktığı kadar susuyorum


ismindeki sesli harfleri




mayınlı bir gülümsemeyle


senin karasularında olmak,


üstünde ilkbahar bir entari,


sanki


yeniden


eski bir öyküye başlamak...




yüzündeki o billur akşam kahvaltısı


sürgülerken özümü,


ne kadarını sustuk


konuştuklarımızın?..



YILMAZ ERDOĞAN