Yağmura Gömülü Düşüm
 

YÜZÜ YAĞMURA GÖMÜLÜ DÜŞÜM
Duruşun bir ayrılık resmi çiziyor

Akşamın incelen sularına

Susuşun yıkıyor beni en zayıf yerimden

Bilmez miyim içindeki kederi

Yüzü yağmura gömülü düşüm

Böyle buğulu camlarda dalgın

Gözlerin iklimini yitirmiş iki bulut

Bulanıp durur bir uzak rüzgarla

Aykırı mevsimler içinde

Saçların saklar omuzlarındaki yükü..

Dönsen ve öpsem incitmeden

Alının gücenik ülkesini

Benim ömrümsün sen, onurum, geleceğim..

Gitmek hangi acıyı onarır ki

Bilmez misin çare değil üzüntü.

Yağmura Gömülü Düşüm
 

bu akşam o kadar durgun ki sular

gömül benim gibi kedere diyor

içimde maziden kalma duygular

ağla geri gelmez günlerin diyor

enginden engine koşarken ruzgar

bende bir yolculuk heyecanı var

yattığım kayaya çarpan dalgalar

çıkıver sonsuz bir sefere diyor

ey gönül gidenden ümidini kes

kaçan bir hayale benziyor herkes

kulağıma gaibten gelen ses

buluşmalar kaldı mahşere diyor....


NECİP FAZIL KISAKÜREK_ YATTIĞIM KAYALAR

Yağmura Gömülü Düşüm
 

şimdi beni seninle sanarlar

bana seni sorarlar habersizce

yüzümdeki tebessümün hatrına sığınarak

içimi acıtırlar adını her andıklarında

unuturlar sende bıraktığım çoğul yanımı

birinci:tekil bi cigara isterim yanımdakinden

öteki susmakla vurur acımın morfinini

arkamdaki,bana bi ölüyü anımsatan

kendi gölgemmiş

boşuna uzatmışım parmaklarımı

gözlerindeki yaşı silmek için

sevmeye yeni düştüğüm zamanlardaki

şaşkın acemiliklerim kadar ustaca

ve hayattaki yenilgilerim kadar sıradan

bir yalnızlığa gömüyorum artık tÜm sevmelerimi

susarken diyemediğim seni seviyorum eksikliğinde

ki en çok sana yakısırdı sevmek

yetemediğim yanlarına say yoksulluğumu

telaşsız,pervasız yanına sokulmalarım

şaşkın bi gÜvercin gibi ellerine dܺܺÜm

hiçbiri geri getiremez kaybolan zamani,biliyorum

sen ağlamanın bana bulutlardan daha cok

yakıstığını bildiğin icin

ıslatıyorsun şimdi kirpiklerimi

bÜtÜn yolculuklarda seni özlÜyorum diye gidiyorsun

gelemeyeceğim uzaklıklara

hoşcakal