Şiir Tadında
 

Oyunların,kuralların,kural koyucuların olmadığı bir çayır yok mu bir yerde?


Aliye bu kadar güzel olmasa yine sever miydi doktor Deniz onu?


Makyajsız görseydi bir sabah vakti,topuksuz ayakkabılarla,banyodan çıkmış saçlarla,uykusuz,yorgun,umutsuz görse sever miydi yine?


Ne dersiniz,o zaman da bu şarkılar bu kadar içlendirir miydi bizi?


Niye erkekler sevdikleri bedenin benliğinden giremez içeri?


Neden dışarıda kalır kimileri?


Neden bu kadar önemlidir kadınların dış yüzeyleri?


Siz istemez miydiniz...


Ansızın çalıverse kapı...


Ansızın,hiç beklenmeyen o mektup,o haber,o çiçek,o suret giriverse içeri...


Şaşırtıverse umutsuzca beklemiyorum sanmaktayken için için bekleyeni...


Gece yarısı uyandırıverse uykudan...


Ya da yeniden,birden,aniden,gizliden çıkıverse ortaya aşk adına unutulan ne varsa...


İyi ki var dedirtecek yepyeni bir yol...


Bilirsiniz,bilirim...


Sanki balmumuyla kaplanır bazen insanın bazı inançlarının tüm uçları...


En uyuşmuş yerlere bazen bir "tırnak" atar birileri...


Ama hissettiğiniz şey o inançların yaşam habercisi değildir aslında...


Yaşıyor mu acaba,açılır mı bir daha diye umutlanırsınız körelmiş hissizleşmiş yerleriniz için kısacık bir an...


Hayır,kalbinizi daha da sızlatacak bir hatırlatıcı darbedir o "tırnak" hepsi bu...


Bilirsiniz bir kez daha..


Uçsuz bucaksız bir beton zeminde size benzeyen bir dolu yanlız insanın yanında siz de onlara benzeyen bir yalnızsınızdır...

İclal AYDIN