Ahmet Erhan
 

Anne ben geldim, üstüm başım

Uzak yolların tozlarıyla perişan

Çoktan paralandı ördüğün kazak

Üzerinde yeşil nakışlar olan


Anne ben geldim, yoruldum artık

Her yolağzında kendime rastlamaktan

Hep acılı, sarhoş ve sarsak

Şiirler çırpıştıran bi adam


Kurumuş kuyunun suyu, incirin

sütü çoktan çekilmiş

Bir zamanlar dünya sandığım bahçeyi

Ayrık otları, dikenler bürümüş


Kapıdaki çıngırak kararmış nemden

Atnalı ve sarmısak duruyor ama

Oğlum, mektup yaz diyen

Sesin hala kulaklarımda


Anne ben geldim, ağdaki balık

Bardaktaki su kadar umarsızım

Dizlerin duruyor mu başımı koyacak?

Anne ben geldim, oğlun, hayırsızın...

Ahmet Erhan
 

Yalnızlık, yalnızlık

Bari sen elimden tut

Geceyarısı aynalarda

Suçlu ve ezik

Gözlerim kan çanağı

Cinnete dönüşen bir dinginlik

Duruyorum karşında


Şarap taşlaşıyor

Midemde ve beynimde

Mavi mavi tüten sigara

Giderek mora çalıyor

Yalnızlık, yalnızlık

Bari sen elimden tut

Suflör kullanma

Dost seslerini dudağınla ısıtıp

Gece hep aynı gece

Karbon kağıdıyla çoğaltılmış

Gibi kara ve soğuk


Ellerim beynime alkol serpiyor boyuna

Niye böyle, neden

Sormuyorum artık

Yalnızlık, yalnızlık

Bir kez olsun kuğuların türküsünü

Tersinden söyleyeyim

Ölümse ölüm

Yaşamsa yaşam

Ayna hep ayna ayna...

Ahmet Erhan
 

Yüreğimi bir kalkan bilip sokaklara çıktım

Kahvelerde oturdum çocuklarla konuştum

Sıkıldım, dertlendim ,sevgilimle buluştum

Bu gün de ölmedim anne.


Kapalıydı kapılar,perdeler örtük

Silah sesleri uzakta boğuk boğuk

Bir yüzüm ayrılığa, bir yüzüm hayata dönük

Bu gün de ölmedim anne.


Üstüme bir silah doğruldu sandım

Rüzgar, beline dolandığında bir dalın

Korktum, güldüm, kendime kızdım

Bu gün de ölmedim anne.


Bana böylesi garip duygular

Bilmem niye gelir ,nereye gider?

Döndüm işte; acı, yüreğimden beynime sızar

Bu gün de ölmedim anne.