Sıgınak
 

Sözün yine hep aşktan yanaysa

sevgilim sen sakla bir kaçağı

belki yorgun ve yaralıdır hâlâ

ölüm basmıştır son sığınağı


Sus ve sadece dinle sessizliği

perdeleri çek ışıkları söndür

bir selam bir haber gönderir belki

sesleri hiç duyulmayan dostlar


Bir cigara sar bitlis tütününden

bir çay demle sonra, anısı kalsın

bekle başında onun sabahadek


Belki benim sana böyle sığınan

yapayalnız ve öylesine yorgun

kimliği duvarlarda kalan bir kaçak


AHMET TELLİ