Alıstım Ayrılıklara
 

Alıştım Ayrılıklara


Sen, hayatıma girmeden önce ben vardım.

Sen, hayatıma girdiğinde ise ben yine vardım

Ancak birbirinden farklı iki varlık

İki kişilik, iki ruh, iki beden olarak...

Yokluğunda ben;

Geceleri oturur; Radyo dinlerdim.

Aşıkların birbirine arğaman ettiği şarkıları,

Ben de yalnızlığıma armağan ederdim.

Herşey anlamsızlaşırdı çoğu kez.

Ve çoğu zaman anlamsızlıklarda kaybolur giderdim.

Yaşamak mı daha acı veriyor yoksa ölmek mi? gibi

Acımasız sorularla kendimi irdelerdim.

Varlığında ise herşey bambaşkaydı.

Ben bir başkaydım.

Gecelere seninle beraber veda eder.

Günün ilk ışıklarına seninle Merhaba derdim.

Ve anlamlı gelirdi herşey.

Anlam karmaşaları bir bir terkedi beni.

Sen de var olmayı, seninle birlikte yaşamayı

Ve herşeyi seninle paylaşmayı severdim.

Seni her geçen gün daha da çok severdim.

Ancak nerden bilebilirdim ki masalın sona ereceğini

Nerden bilebilirdim habersiz çekip gideceğini.

Dün vardın bende vardım.

Bugün yoksun; Bense varmıyım yokmuyum bilmiyorum.

Dolmayacak cinsten bir boşluksun şimdi.

Ne sana benzeyen biri bu boşluğu doldurabilir.

Ne de yeniden çıkıp gelsen SEN doldurabilirsin.

Öyle bir boşluk ki sorma gitsin.

Boşver ve sevgili

Alıştım ben yalnızlığa ayrılıklara

Bırak artık böyle sürüp gitsin!

HAKAN KUTLU