Bülbülü Altın Kafese Koymuşlar...
 

İster New York, ister Singapur isterse de Parisin Belleville mahallesinde yaşasın, Çin diasporasının üyeleri kimliklerinden hiçbir şey yitirmiyorlar.



Diaspora, dağılma anlamına gelen Yunanca bir sözcük. Tevrattaki anlamıyla da, sadece ve sadece Filistin toprakları dışında yaşayan Yahudileri tanımlayan bir terim... Ama, süreç içinde içeriği genişliyor ve bugün, çoğu zaman yanlış bir biçimde, sürgünde yaşayan tüm halklar ve onların dağılma hareketliliği için kullanılıyor. Ancak, tanımlamadaki karmaşa ne olursa olsun, her diasporanın temelinde mutlaka bir felaket yatıyor. Tarihçiler halkların sürgün zorunluluğunu üç ana başlıkta topluyorlar. Birincisi, Filistinliler ve bir zamanlar Yahudilerin durumu gibi, bir vatanlarının olmaması. İkincisi, geçici bir güçlük ya da baskı sonucu göç edilmesi. İç savaş sonrası ülkelerini terk eden Yunanlılar, Vietnamlılar, İrlandalılar ve Basklar bu kategoride yer alıyorlar. Üçüncü neden ise, anavatandaki ekonomik yetersizlik ya da yaşam modelinin doyurucu olmaması. Lübnan ve Hint diasporaları bu şekilde yorumlanıyor.

İbranicede, Yahudilerin Babilden kovulmasıyla başlayan diaspora galut diye anılıyor.



Çok genel çizgileriyle bakıldığı zaman, tüm diasporaların ekonomik açıdan geri, önemli *****lı çatışmalara maruz kalmış ve göreceli olarak da hızlı bir nüfus artışına sahip yörelerden yola çıktığını görüyoruz. Kısacası, kimse zengin ve siyasal yapısı istikrarlı toprakları terk etmiyor. Ne var ki, sürgün her zaman diaspora anlamını taşımıyor. Kalabalık gruplar, bir ülkede önemli bir göçmen topluluğu oluşturabiliyorlar. Ama diaspora kimliğini her zaman kazanamıyorlar. Bu tanımlamaya girmeleri için, o insanların ortak bir dini, ortak bir dili ve kültürü olması gerekiyor.

İki asır boyunca Afrikadan Amerikaya taşınan milyonlarca siyahın bir diaspora oluşturamamasının nedeni farklı dil, din ve kültürlere sahip olması.
Ancak bunlar yetiyor mu? Tarihçilere göre, diasporanın oluşumunda bunların yanı sıra, acılı bir geçmişin varlığı; onun da ötesinde, bu acının ortak bir tarih haline dönüşmesi gerekiyor. Ve son olarak, diasporanın temel bir özelliği de, içinde yaşadığı öteki toplumla bütünleşmemesi... Yani, yabancı topraklarda o göçmen kitlesinin kendi geleneğini hassas bir biçimde sürdürmesi...

İşte bu nedenle, bugün sürgündeki bazı topluluklar için diaspora kimliği kullanılırken, diğerleri için lobby yakıştırması yeterli görülüyor. Giriş yap

Kaynak: focusdergisi.com.tr