Gioacchino Rossini
 

Gioacchino Rossini, 29 Şubat 1792, İtalya - 13 Kasım 1868, Fransa İtalyan opera bestecisi. Mösyö Kreşendo takma adı ile anılır.

İtalya’nın doğu kıyısında Pesaro adlı küçük bir kasabada 29 Şubat 1792’de (artık yıl) dünyaya geldi. Annesi opera şarkıcısı idi, babası ise korna çalardı. Çocukken şarkı söylemeye, çello ve korna çalmaya başladı. 15 yaşına geldiğinde bir müzik okuluna yazıldı ve beste yapmayı öğrendi.

İlk operası La Cambiale di Matrimonio, 18 yaşında Venedik’te sahnelendi, dördüncü eseri ciddi opera Tancredi ve beşinci eseri komik opera L'Italiana in Algeri (Cezayir’de bir İtalyan kızı) oepraları ile ün kazandı, başyapıtı Seville Berberi operasını ise 24 yaşında iken Roma’da sahneledi. Sindrella masalından esinlenen La Cenerentola operasını da aynı yıl (1816’da) yazdı. 18 – 37 yaşları arasıda 39 opera besteledi. Son operası uvertürü, fırtına sahnesi ve bale müziği ile ünlenen William Tell idi. Sağlığı bozulunca 37 yaşında opera bestelemeyi yapmayı bıraktı. Yaşadığı dönemde çok popüler bir besteci idi ve eserlerinin bir kısmı bugün de sıklıkla sahnelenir.

Napoli’deki San Carlo Tiyatrosu, Paris’teki İtalyan Operası gibi birkaç yerin müzik direktörlüğünü yürüttü. Fransız Devrimi’nden önce Kral 10. Şarl’ın bestecisi olarak çalıştı.

Rossini iki defa evlendi. 1822’de evlendiği eşi Isabella Colbran, eserlerinin pek çoğunda baş rol oynayan bir opera sanatçısı idi. İlk eşinin ölümü üzerine 1846’da opera şarkıcısı Olympe Pélissier ile evlendi. Rossini, 1824-1836 yılları arasında yaşadığı Fransa’ya 1855’te geri döndü ve yerleşti, evi sanatçıların buluşma noktası haline geldi, bu dönemde “yaşlılık günahları” diye adlandırdığı besteler yapıp kendi salonunda seslendirdi. 13 Kasım 1868’de hayatını kaybetti. Rossini başarıyı komik operalarıyla yakalamıştı. En önemli eserleri olarak Guillaume Tell, Tancredi, ve Semiramide kabul edilir. Othello Verdi’nin başyapıtı olmasına karşın, Rossini’nin Othello’su da dinlemeye değerdir. Gençliğinde bestelediği yaylı çalgılar sonatları onun Haydn ve Mozart gibi klasik donem bestecilerinin eserlerini derinlemesine incelediğini gösterir.

Gioacchino Rossini
 

Gioacchino Rossini - Ressam

Amatör bir müzikçi baba ile yaşamı­nı kazanmak için şarkıcılık yapan bir annenin oğlu olan Gioacchino Rossi­ni, ilk ve temel müzik bilgilerini on dört yaşma kadar amatör müzikçilerden aldı. Hiçbir resmi eğitim görme­den, yalnızca çevresindekilerden öğ­rendiklerine dayanarak ilk operası Demetrio ve Polibio 'yu yazdıktan son­ra Bologna Müzik Lisesi'ne kabul edildi; burada Tesei ile şan, rahip Mattei ile de beste çalıştı. Henüz on sekiz yaşındayken bir senfoni, bir kantat ve bir operakomik (Cambiale diMatrimonio) yazmıştı; bu sonuncu yapıtın kı­sa sürede başarıya ulaşması, müzikçinin öğrenimini yarıda bırakarak kendini tümüyle beste çalışmalarına vermesine yol açtı. Bundan sonraki üç yıl içinde Roma, Ferrara, Venedik ve Milano için operalar yazdı. İlk önemli yapıtı sayılan Tancredi, 1813'te Venedik'te yorumlandı; önce başarısızlığa uğrayan yapıt, sonra birdenbire başarı kazandı; bundan sonraki bütün yapıtları da başarılı ol­du. 1816'da yazdığı Cezayir'de Bir İtalyan Kızı, Sevil Berberi, Otello kı­sa süre içinde büyük müzik merkezle­rinde yorumlanmaya başladı. 1823'te Rossini Venedik'te Semiramis'i sundu. Yapıt pek içten karşılanmayınca kent­ten ayrılmak zorunda kaldı; önce Londra'ya giden besteci, orada birkaç ay içinde küçük bir servet edindi; da­ha sonra da Paris'e yerleşti. Charles X'un kutsanması ayini için oluşturdu­ğu Reims'e Yolculuk'u yeniden elden Geçirekek Kont Ory’ye dönüştürdü. İtalyan Tiyatrosu’nu bir süre yönettikten sonra krallık müzik görevlisi ve şan müfettişi olarak atandı, ama bu işini Temmuz devriminde kaybetti. 1829'da Opera'da son yapıtı Guglielmo Teli yorumlandı.
Bu tarihten sonra, Rossini artık sah­ne için hiçbir şey hazırlamadı; 37 ya­şında yapıtının temelini oluşturdu; ya­şamının geri kalan bölümündeyse yal­nızca StabatMater, kantatlar, Doğaç­lamalar ve piyano için divertimentolar yazdı ve bunlarla Paris salonların­da başarılarını sürdürdü. İtalya'ya yaptığı iki yolculuktan (1836'da Mila­no ve Bologna; 1848'de Floransa) son­ra 1853'te kesinlikle Paris'e yerleşti. Mal ve mülkünü, bir yaşlı müzikçiler evine mali destek sağlamak amacıyla Paris kentine bıraktı. Çok değişik biçimlerde değerlendiril­miş olan bu müzikçi teknik açıdan şa­şırtıcı derecede ustaydı, kendine öz­gü bir sahne anlayışı, pek çok ezgisel yaratısı vardı, ayrıca kolay yazma ye­teneğine sahipti. Rossini kuşkusuz bir­çok kolaylıktan yararlanmış (ünlü crescendo) ve izleyicisinin zevkini okşamayı bilmiştir.
Orkestranın olanaklarından ustaca ve son derece zarif biçimde yararlanan Rossini ritimleri tiyatroya çok yetkin bir dinamikle uygulamıştır. İnsan ses­lerinin tınılarıyla ilgilenmesi besteci­nin, ilk kez mezzo-soprano ya da kont­ralto için rol yazan yazarlar arasına katılmasına yol açmıştır.