ForumSinsi - 2006 Yılından Beri - Ben Deli Değilim!!!!

hayatımı ben mi seçtim sence? sen kimsin? yada ne bileyim, bak yine dedim; bilmiyorum.Salak gibi sorularla dolduruyorum her yazdığımı. Çünkü BİLMİYORUM !! Hiçbir şey bilmiyorum. Nedense elimden gelenin en iyisini yapmak yetmiyor. Yaklaşık bir aydır kafamda bir sürü anı dolanıyor atamıyorum hiç birini. Ne derdime bunları düşünmek; hayatımı kesip atmak istiyorum ellerimle. Beynimden dışarı akıtmak istiyorum içimdeki bütün o iltihabı. Kimi, neyi zehirlediğini umursamadan. Kendi mutluluğum ve hayat sorumluluğum üzerine kimseninkini tanımadan. Ne kadar acı olursa olsun bu şarabı tatmak istiyorum. Ölümüne olmadıkça?... Tek sınır bu mu? Kendimi sırf bunun için mi engelliyorum sence? Ölmemek? Yani ölmediğim sürece istediğim her şeyi yapabilir mıyım? Psikolojim bozuldu sanırım, neden bilmiyorum? Hep bilmediğim şeyler bunlar. Ekranın bir yarısını kaplayan siyah beyaz fotoğraftan daha iyi yansıtamaz hiçbir şey şu anda kafamda dönen görüntüleri.

Gizlice sevmeden, mektuplardan şiirlerden tanıdığım insan mısın sen? Yoksa rüyalarımda öldürdüğüm, okuduğum, beynimde her gece yaşadığım o hastalıklı yarım mı? Şimdiye kadar her falcının bana biçtiği çift kişilikli kılıfını üçe dörde katladım bu günlerde. Sınırsızca değiştiriyorum maskelerimi. Bir tek sana gerçek yüzümle konuşuyorum? Peki sen kimsin? sen kim olduğunu biliyor musun? Belki de bu yazıyı tanıdığım herkese gönderdim... O zaman, herkese yine maskelerimin arkasından mı seslenmiş olurum? Yoksa bu yazıyı okuyor olman senin, benim hep gerçek yüzümü gören insan olduğunu mu kanıtlar?

Düşün bakalım şimdi. Dediğim her şeyi hayal et. Beni düşün mesela; nasıl geliyorum aklına? Karşında oturmuş sana hayran hayran bakan sevgilin miyim? Yanında yürüyüp durmadan gülen arkadaşın mı? Saatlerce kesintisiz ağlayan o manyak ben miyim yoksa? Yoksa hiçbir şeyi takmayan, tanıdığın, dünyanın en geniş insanı mı? Hayatını kurtardığın insan mıyım ben? Yoksa durmadan dertlerden dertlere atlayan o can sıkıntısı mı? Kimim ben senin için? Ben bunları kimin için yazıyorum sence? O sen misin?

Cevaplamanı istiyorum bütün bu soruları? Tek misin? Bu yazıyı okuyan tek insan sen misin? Yada bunları düşünen tek insan ben mi? Sanırım ben tek olmadığıma eminim. Hiç olmazsa tekil bedenimde birden çok ben taşıdığıma eminim. Sen de bunu kabul edebilir misin? Sen, hep tek ve dürüst sen misin? Yoksa, ufak bir hata üzerine tonlarca fırça yemekten kaçmak için annesine beyaz yalanlar uyduran mısın sen? Yada, arkadaşını kırmamak, onu üzmemek için onun hakkında bildiğin bütün acı gerçekleri saklayan mısın? Bunlar sen değilsin diyelim, yolda yürürken nereye gittiğini bilerek adım atanlardan mısın? Her zaman mı? Düşününce seninde aklına, hayattan bir adım olsun öteye kaçmak istediğin bir an gelmiyor mu? Sende istemez misin kimi zaman bütün dertlerinden kurtulmak ve uzaklara gitmek. Bunun için çıkmıyor musun amaçsız ve uzun yürüyüşlere? Alışveriş yapmaya gitmiyor musun kafanı dağıtmak için? Hiç olmadı müzik dinliyorsun sıkıldığında değil mi? Oturup ağlıyorsun? Yoksa bunları yapan ben miyim? Sence ben sen miyim? Yoksa hepimiz mi yapıyoruz bunları?

Peki bunlar iki yüzlülük değil mi? Arkadaşınla konuşurken, onun yapmaması gereken şeyleri yaptığını öğrenirken onun suratına haykırabiliyor musun bunları? Sevgilinden sıkılınca anlatabiliyor musun ona derdini? Sıkıntıdan patlarken, yalnızlıktan ölmek üzereyken sevmediğin biriyle karşılaşırsan onun kollarına atlayıp ağlayabiliyor musun? Yoksa sırf onu sevmediğin için iyiymiş gibi davranıp bir an önce ondan kurtulmaya mı çalışıyorsun?

İnsanlar senin için kullanılacak birer malzeme değil... Değil mi? Böyle görmüyorsun sen insanları? “Göremem” diyorsun... Peki kendine dürüstçe diyebiliyor musun? Sırf sıkıldığında, insanların yardımına ihtiyaç duyduğunda, sırf birileri yanında olsun; sana bağlansın diye insanlara kendini acındırmadan yaşayabiliyor musun? Gerçekten mi? Bu gerçek sen misin? Biliyor musun ben oynadığım oyundan sıkıldım...

Ben artık bunu anlatmak istiyorum... Ben yaşıyorum... İnsan gibi... Bir çok insan gibi... Kendi içimdeki bir çok insan gibi... Yalan söyleyerek. Evet insanların beni fark etmesi için içinde bulunduğum durumu abartarak. Eminim bu iki cümleden sonra bile bana yerleştireceğin damgayı düşünüyorsun. Deli, iki yüzlü, sahte? Ama kime karşı böyleyim... Sana? yani; sevgilime, arkadaşıma, aileme? Hangisi gerçek beni görüyor? Sence ortada gerçek bir ben kaldı mı? yoksa maskelerim bütün hayatımı devralmış durumda benim yerime herkese farklı mı yaşıyorlar?

Sen beni görebiliyor musun? Ne rengim sence? Neler düşünüyorum seni görünce? Sana söylediklerimin ne kadarı doğru? Sen bana söylediklerinin yüzde yüz doğru olduğuna inanıyor musun?

Eminim inanıyorsun... Sen dürüstsün, özel ve teksin. Bu yazıyı okudukça benim iç yüzümü görüyorsun. Kendi hakkımda direk yargılara varmamaya çalıştım gerçi, yalnızca îma ettim kim olduğumu, nasıl biri olduğumu. Nasıl birileri olduğumu biliyorsun... Sen anlıyorsun artık beni... Sence ben kaç kişiyim. Tek bedende yaşayan kaç kişiyim ben? yada kaç bedeni toplasan bir ben eder... Değer miyim sence bana o kadar zamandır verdiğin değere?

Sen kimsin? Dedim ya bu yazıyı okuyanlardan yalnızca biri... Ve bu yazıyı okuyan kişi yani SEN. Yalnızca sana gösteriyorum gerçek yüzümü... Ama şu anda kaç kişi okuyor sence bu yazıyı??? Yalnızca sen desem inanır mısın bana? Kimsin sen... Tanışıyor muyuz? Sorar mısın kendine... SEN kimsin? İçinden kaç tane ben çıkarabilirim biliyor musun? kaç maske düşer yüzünden; seni saymaya kalksam... Ama biliyorsun başında da söyledim ben yalnızca sana gerçek yüzümü gösteriyorum... İnanıyor musun bana? Yoksa bu yazıyı okumayan, evet evet bu yazıyı okumayan tek kişi kaldı... “İşte o! Aslında ona, yalnızca ona gerçek ben gibi davranıyorum” desem? Buna da mı inanacaksın... Peki ben neye inanayım? Hanginize gerçek beni gösteriyorum biliyor muyum sanıyorsun? Belki de yalnız sen okuyorsun bu yazıyı... Emin olabiliyor musun?

Aynaya bakınca kendini mi görüyorsun? Sen misin o? Emin misin o olduğuna? Sabah kalktığında aynaya bakan sen mi çıkıyor dışarıya? Taramıyor musun saçlarını? Birini etkilemek, hiç olmazsa kendine güzel görünmek için üzerini değiştirmiyor musun? kendine güzel görünmek... Bir maskeni bir başka maskene beğendirmek için mi uyduruyorsun bu masum yalanı... Sen kendine inanıyor musun? Emin misin kendine hep doğruyu söylediğine.

Beni tanıyorsun değil mi? Ya deyse okuyor olmazdın bu yazıyı... Peki neden bana değer veriyorsun? “Vermiyorum ki” diyebiliyor musun? Vermiyor musun? Söyleyebiliyor musun bunu yüzüme? Yada bana gerçekten değer mi veriyorsun? Bütün bu yazdıklarımdan sonra bile mi? Uyanık mısın? Kendinde misin? Aynaya baksana... Hangi masken yüzünde?? Yoksa çok mu eminsin gördüğünün gerçek sen olduğuna. Sen kimsin? Aynada gördüğün insanın gerçek olduğuna inanırken bile kandırmıyor musun kendini? Hep doğal mısın? hep gerçek mi?

biliyor musun ben değilim... Artık buna eminim. Ne zaman kimim? Bende artık bilmiyorum. Sen! bunları okurken tek misin? Kaç kişi uyandı içinde şimdi, ve gözlerinden bu yazıları seyrediyor; sayabiliyor musun? Kaç? iki üç dört... Kaç masken var seninde, sayabilir misin? Hala tek olduğunu yada hiç masken olmadığını mı düşünüyorsun ?? Bana deli de diyorsundur eminim...Ama ben deli değilim !! Bence aynaya bak ve içindeki senlerle tanış çünkü onlar olmadan, çok yalnızsın!!..

Daha ne kadar yaşarım sence ?? Dayanırmıyım sanıyorsun ?

Orjinal Mesaj Sahibi saydam.

hayatımı ben mi seçtim sence? sen kimsin? yada ne bileyim, bak yine dedim; bilmiyorum.Salak gibi sorularla dolduruyorum her yazdığımı. Çünkü BİLMİYORUM !! Hiçbir şey bilmiyorum. Nedense elimden gelenin en iyisini yapmak yetmiyor. Yaklaşık bir aydır kafamda bir sürü anı dolanıyor atamıyorum hiç birini. Ne derdime bunları düşünmek; hayatımı kesip atmak istiyorum ellerimle. Beynimden dışarı akıtmak istiyorum içimdeki bütün o iltihabı. Kimi, neyi zehirlediğini umursamadan. Kendi mutluluğum ve hayat sorumluluğum üzerine kimseninkini tanımadan. Ne kadar acı olursa olsun bu şarabı tatmak istiyorum. Ölümüne olmadıkça?... Tek sınır bu mu? Kendimi sırf bunun için mi engelliyorum sence? Ölmemek? Yani ölmediğim sürece istediğim her şeyi yapabilir mıyım? Psikolojim bozuldu sanırım, neden bilmiyorum? Hep bilmediğim şeyler bunlar. Ekranın bir yarısını kaplayan siyah beyaz fotoğraftan daha iyi yansıtamaz hiçbir şey şu anda kafamda dönen görüntüleri.

Gizlice sevmeden, mektuplardan şiirlerden tanıdığım insan mısın sen? Yoksa rüyalarımda öldürdüğüm, okuduğum, beynimde her gece yaşadığım o hastalıklı yarım mı? Şimdiye kadar her falcının bana biçtiği çift kişilikli kılıfını üçe dörde katladım bu günlerde. Sınırsızca değiştiriyorum maskelerimi. Bir tek sana gerçek yüzümle konuşuyorum? Peki sen kimsin? sen kim olduğunu biliyor musun? Belki de bu yazıyı tanıdığım herkese gönderdim... O zaman, herkese yine maskelerimin arkasından mı seslenmiş olurum? Yoksa bu yazıyı okuyor olman senin, benim hep gerçek yüzümü gören insan olduğunu mu kanıtlar?

Düşün bakalım şimdi. Dediğim her şeyi hayal et. Beni düşün mesela; nasıl geliyorum aklına? Karşında oturmuş sana hayran hayran bakan sevgilin miyim? Yanında yürüyüp durmadan gülen arkadaşın mı? Saatlerce kesintisiz ağlayan o manyak ben miyim yoksa? Yoksa hiçbir şeyi takmayan, tanıdığın, dünyanın en geniş insanı mı? Hayatını kurtardığın insan mıyım ben? Yoksa durmadan dertlerden dertlere atlayan o can sıkıntısı mı? Kimim ben senin için? Ben bunları kimin için yazıyorum sence? O sen misin?

Cevaplamanı istiyorum bütün bu soruları? Tek misin? Bu yazıyı okuyan tek insan sen misin? Yada bunları düşünen tek insan ben mi? Sanırım ben tek olmadığıma eminim. Hiç olmazsa tekil bedenimde birden çok ben taşıdığıma eminim. Sen de bunu kabul edebilir misin? Sen, hep tek ve dürüst sen misin? Yoksa, ufak bir hata üzerine tonlarca fırça yemekten kaçmak için annesine beyaz yalanlar uyduran mısın sen? Yada, arkadaşını kırmamak, onu üzmemek için onun hakkında bildiğin bütün acı gerçekleri saklayan mısın? Bunlar sen değilsin diyelim, yolda yürürken nereye gittiğini bilerek adım atanlardan mısın? Her zaman mı? Düşününce seninde aklına, hayattan bir adım olsun öteye kaçmak istediğin bir an gelmiyor mu? Sende istemez misin kimi zaman bütün dertlerinden kurtulmak ve uzaklara gitmek. Bunun için çıkmıyor musun amaçsız ve uzun yürüyüşlere? Alışveriş yapmaya gitmiyor musun kafanı dağıtmak için? Hiç olmadı müzik dinliyorsun sıkıldığında değil mi? Oturup ağlıyorsun? Yoksa bunları yapan ben miyim? Sence ben sen miyim? Yoksa hepimiz mi yapıyoruz bunları?

Peki bunlar iki yüzlülük değil mi? Arkadaşınla konuşurken, onun yapmaması gereken şeyleri yaptığını öğrenirken onun suratına haykırabiliyor musun bunları? Sevgilinden sıkılınca anlatabiliyor musun ona derdini? Sıkıntıdan patlarken, yalnızlıktan ölmek üzereyken sevmediğin biriyle karşılaşırsan onun kollarına atlayıp ağlayabiliyor musun? Yoksa sırf onu sevmediğin için iyiymiş gibi davranıp bir an önce ondan kurtulmaya mı çalışıyorsun?

İnsanlar senin için kullanılacak birer malzeme değil... Değil mi? Böyle görmüyorsun sen insanları? “Göremem” diyorsun... Peki kendine dürüstçe diyebiliyor musun? Sırf sıkıldığında, insanların yardımına ihtiyaç duyduğunda, sırf birileri yanında olsun; sana bağlansın diye insanlara kendini acındırmadan yaşayabiliyor musun? Gerçekten mi? Bu gerçek sen misin? Biliyor musun ben oynadığım oyundan sıkıldım...

Ben artık bunu anlatmak istiyorum... Ben yaşıyorum... İnsan gibi... Bir çok insan gibi... Kendi içimdeki bir çok insan gibi... Yalan söyleyerek. Evet insanların beni fark etmesi için içinde bulunduğum durumu abartarak. Eminim bu iki cümleden sonra bile bana yerleştireceğin damgayı düşünüyorsun. Deli, iki yüzlü, sahte? Ama kime karşı böyleyim... Sana? yani; sevgilime, arkadaşıma, aileme? Hangisi gerçek beni görüyor? Sence ortada gerçek bir ben kaldı mı? yoksa maskelerim bütün hayatımı devralmış durumda benim yerime herkese farklı mı yaşıyorlar?

Sen beni görebiliyor musun? Ne rengim sence? Neler düşünüyorum seni görünce? Sana söylediklerimin ne kadarı doğru? Sen bana söylediklerinin yüzde yüz doğru olduğuna inanıyor musun?

Eminim inanıyorsun... Sen dürüstsün, özel ve teksin. Bu yazıyı okudukça benim iç yüzümü görüyorsun. Kendi hakkımda direk yargılara varmamaya çalıştım gerçi, yalnızca îma ettim kim olduğumu, nasıl biri olduğumu. Nasıl birileri olduğumu biliyorsun... Sen anlıyorsun artık beni... Sence ben kaç kişiyim. Tek bedende yaşayan kaç kişiyim ben? yada kaç bedeni toplasan bir ben eder... Değer miyim sence bana o kadar zamandır verdiğin değere?

Sen kimsin? Dedim ya bu yazıyı okuyanlardan yalnızca biri... Ve bu yazıyı okuyan kişi yani SEN. Yalnızca sana gösteriyorum gerçek yüzümü... Ama şu anda kaç kişi okuyor sence bu yazıyı??? Yalnızca sen desem inanır mısın bana? Kimsin sen... Tanışıyor muyuz? Sorar mısın kendine... SEN kimsin? İçinden kaç tane ben çıkarabilirim biliyor musun? kaç maske düşer yüzünden; seni saymaya kalksam... Ama biliyorsun başında da söyledim ben yalnızca sana gerçek yüzümü gösteriyorum... İnanıyor musun bana? Yoksa bu yazıyı okumayan, evet evet bu yazıyı okumayan tek kişi kaldı... “İşte o! Aslında ona, yalnızca ona gerçek ben gibi davranıyorum” desem? Buna da mı inanacaksın... Peki ben neye inanayım? Hanginize gerçek beni gösteriyorum biliyor muyum sanıyorsun? Belki de yalnız sen okuyorsun bu yazıyı... Emin olabiliyor musun?

Aynaya bakınca kendini mi görüyorsun? Sen misin o? Emin misin o olduğuna? Sabah kalktığında aynaya bakan sen mi çıkıyor dışarıya? Taramıyor musun saçlarını? Birini etkilemek, hiç olmazsa kendine güzel görünmek için üzerini değiştirmiyor musun? kendine güzel görünmek... Bir maskeni bir başka maskene beğendirmek için mi uyduruyorsun bu masum yalanı... Sen kendine inanıyor musun? Emin misin kendine hep doğruyu söylediğine.

Beni tanıyorsun değil mi? Ya deyse okuyor olmazdın bu yazıyı... Peki neden bana değer veriyorsun? “Vermiyorum ki” diyebiliyor musun? Vermiyor musun? Söyleyebiliyor musun bunu yüzüme? Yada bana gerçekten değer mi veriyorsun? Bütün bu yazdıklarımdan sonra bile mi? Uyanık mısın? Kendinde misin? Aynaya baksana... Hangi masken yüzünde?? Yoksa çok mu eminsin gördüğünün gerçek sen olduğuna. Sen kimsin? Aynada gördüğün insanın gerçek olduğuna inanırken bile kandırmıyor musun kendini? Hep doğal mısın? hep gerçek mi?

biliyor musun ben değilim... Artık buna eminim. Ne zaman kimim? Bende artık bilmiyorum. Sen! bunları okurken tek misin? Kaç kişi uyandı içinde şimdi, ve gözlerinden bu yazıları seyrediyor; sayabiliyor musun? Kaç? iki üç dört... Kaç masken var seninde, sayabilir misin? Hala tek olduğunu yada hiç masken olmadığını mı düşünüyorsun ?? Bana deli de diyorsundur eminim...Ama ben deli değilim !! Bence aynaya bak ve içindeki senlerle tanış çünkü onlar olmadan, çok yalnızsın!!..

Daha ne kadar yaşarım sence ?? Dayanırmıyım sanıyorsun ?

Kankam yukarıdaki yazılanları yazıya döken o yüreği..