Atatrürk Dönemiâ´Nde Yabancı Okullar (1923-38)
 

yabancı okullar konusu Cumhuriyet´in Osmanlı´dan devraldığı önemli meselelerden biridir. Çalışma girişten sonra beş bölümden meydana gelmektedir. Birinci Bölümde Cumhuriyet´ten Önce yabancı okullar, İkinci " atatürk dönemi Mili eğitim politikası ve Bu dönemde yabancı okullara Getirilen Düzenlemeler ele alınmıştır. Üçüncü Bölümde ise yabancı okullara Getirilen düzenlemelerin Uygulanması üzerinde durulmuştur. Dördüncü Bölümde, yabancı okuların Bulundukları Yerler, Öğrenci ve Öğretmen Duumları, Müfredat Programları ve Bütçeleri incelenmiş, Son Bölümde ise yabancı okulların türk Toplumuna Etkileri üzerinde durulmuştur. Kuruluş tarahleri oldukça eskiye dayanan yabancı okulların büyük çoğunluğu misyonerler tarafından açılmıştır. Kendi ifadeleriyle "dinsiz dünyayı hıristiyanlaştırmak maksadıyla kendi dinlerini diğer insanlara yaymayı amaçlayan misyonerler, gerek bu amaçla gerekse Osmanlı topraklarında kendi dil, din ve kültürlerini serbestçe kullanarak yaşayan gayrimüslim tebaa ile yabancı çocukların eğitim ve öğretimlerini sağlamak maksadıyla Osmanlı topraklarında okullarını açan misyonerler kapütilasyonların da sağladığı haklardan da yasaklanmış, 1931 tarihli bir kanunla türk çocuklarının yabancı okulların ilk kısımlarına gitmelerine engel olunmuştur. Sıkı denetime rağmen açıkça emellerini gerçekleştiremeyeceğini anlayan misyonerler niyetlerini "isimsiz hıristiyanlık" adı altında örtülü olarak gerçekleştirmeye karar verdiler ve daha çok insani ve ahlaki boyutu ile etkilerini göstermeye çalıştılar. Daha çok yabancı dil öğretmeleri meslek bilgisi vermeleri, ülkelerinden sağladıkları maddi destekle daha iyi imkanlarda eğitim yapmaları açılarından tercih edilirken bu kurumlara rağbetin azaltılabilmesi için bu düzeyin üzerinde yeni eğitim kurumları açılarak sayılarının arttırılması ile hem sözkonusu kurumların olumsuz etkilerinden kurtulabilir hem de Cumhuriyet prensipleri doğrultusunda nesillerin yetiştirilmesi sağlanmış olacaktır.