ForumSinsi - 2006 Yılından Beri

iki çocuklu bir aile hafta sonunu piknik yaparak geçirmeye karar verirler.

Piknik yerine vardıklarında anne yemeği hazırlarken,

çocuklar babalarıyla birlikte yürüyüşe çıkar.

Uzun bir yürüyüşten sonra oldukça yorulan küçük çocuk yalvarırcasına bakan gözlerle,

'Babacıgım çok yoruldum. Lütfen beni kucağında taşır mısın?' der.

Baba; 'Ben de yorgunum oglum'' der demez çocuk aglamaya baslar.

Baba tek kelime etmeden agaçtan bir dal keser.

Dalı bıçakla biçimlendirip, çocuga zarar vermeyecek biçimde yontar.

Sonra dalı ogluna verir.

'Al oglum, sana güzel bir at' der.

Çocuk sevinçle dal parçasından yontulmuş ata biner ve sıçrayarak,

ata vurarak annesinin yanına doğru gitmeye başlar.

Babasını ve ablasını geride bırakmıştır bile...

Baba gülerek kızına: 'İşte yaşam budur kızım.

Bazen zihnen ya da bedenen kendini çok yorgun hissedeceksin.

İşte o zaman kendine değnekten bir at bul ve neşe ile yoluna devam et.

Bu at, bir arkadaş, bir şarkı, bir çiçek, bir şiir yada bir çocuğun tebessümü olabilir.'

Degnekten atınız hiç eksik olmasın.