SEN ;
Başka ellerden bana savrulmuş bir toz bulutu,
Gözlerimdeki ışıltının aynı zamanda gözyaşlarımın birinci dereceden faili..
Kimi zaman en büyük acım, ama her şeye rağmen mutluluğumun en önemli sebebi...

Ben sende durmalıydım..
Senin dokunuşlarına, senin gözlerine yakışırdım…!
Anlamadın…!
Asılı kalmalıydım yüreğinde…
Sevmeye gelmiştim oysa seni, tut beni istedim,yakala yüreğimden, bırakma hiç..!
Olmadı…!
Ellerim avucundan, yüreğim yüreğinden kaydı..
Bir şey diyemedim, sustum…!

BEN ;
Senden öncesini yaşamamış gibi, sanki yıllardır senin gelmeni beklemiş anlamsız bir hikayeyim baştan sona…
Karanlık yollara sapmamış, yüreğimi kirletmek isteyenlere yanaşmamış, ürkek bir çocuk gibi gezinmişim elim cebimde hayatı…

Bir nefes alış süresinde sevmişim seni…İçime çekmişim, her hücremde izin kalmış…!
Herşeyim sana dair olmuş, bana kalan hiçbirşey yok…Sadece adı var “ben” dediğim,içi boş olan…
Ben sen olmuşum aslında, gidişinde anladım…Şimdi ne sen “eski sensin” , ne de geride bıraktığın o bildiğin benim…!
Aynı olan, hiç değişmeyen tek şey benim sana olan sevgim…!
Birde kenarda biriktirdiğim sitemim…!

BİZ ;
..Diye bir şey yok artık..Sen ve ben var, her ne kadar kabullenmiş olmasamda…!
Üzerimizde anlamlanan kelimelere mesafe girdi, sevgimize çoktan bulaştı zaten…!

Sırtımda yokluğunun rüzgarı, bedenimde bir boşluk, yüreğimde tarifi imkansız bir ağırlık var artık…!
Gözyaşlarımla söndürüyorum senden arta kalanları , gecelere bir bedel ödüyor sürekli gözlerim…
Bakışlarım renk vermiyor artık… Hıçkırıklarım, içimde yankılanıyor…
Sen bilmiyorsun..!

Hayatın kirli oyunlarına alet olmadan, gözün kapalı, yüreğin açık sev istedim beni…
Yapamadın…!

Şimdi benimde sana
Yüreğim kapalı, yollarım dar..