|
Bir Şey Var Bu Kent İle Aramda Çözemediğim
Bir şey var bu kent ile aramda çözemediğim Gecenin buz gibi keskin soğuğu değerken tenime dikenli çığlıklar bölüyor uykularımı önce Gözlerime doluyor duvarda cansız ışıkların titreyen gölgeleri perdeleri aralıyorum sonra, sabaha daha çok var Kendi yalnızlığında gece gibi sessiz gölgeler üşürken duvarda mavi gözlerinde bir hüzünlü bakış ve dudaklarının kenarına asılı yarım tebessümle bir fotoğrafa takılır gözlerim Bir şey var bu kent ile aramda çözemediğim Her gece aynı karanlık ve aynı zindan yalnızlığı içimde eksik sevdaların cam kırıklıkları dudak uçlarımda yeşermeden sararan sözcükler ellerimde yazılmamış şiirlerin mürekkepleri kururken Son zamanlarda daha çok batar oldu bıçak ucuna benzer ağrıların olur olmaz zamanlarda saplanması yüreğime Bir şey var bu kent ile aramda çözemediğim Köpük köpük dalgalar içinde uyanıyorken yalnızlığım önce uzak iklim rüzgarlarıyla mevsimsiz sonbahar yağıyor odaya rüzgarın içine sıkışan yürek dağlayıcı bir ses gidip de dönmeyenlere sonra yitirdiğim düşlerim geliyor aklıma sevdaya dair Pamuk ipliğine bağlı yaşam ile ölüm arasında bir yerlerde bunca bekleyişin ardından sıkı sıkıya tutunmak sevdaya ‘Ölüm, aşkın kapısına uymayan anahtar’ Uzakta oluşunun dayanılmazlığında, ellerimdeki gökkuşağının renklerini soldurmaktan korkar gibi, perdeleri aralıyorum sisler içinde kent aydınlanıyor, şimdi sabah |
Powered by vBulletin®
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.