ForumSinsi - 2006 Yılından Beri - Gök Gürlese De Korksak Anne!

http://img.blogcu.com/uploads/fevben_65.JPG
gökyüzümüzde mavi rengimizi aldılar
sabahımızdan gunesi aldılar
yağmursuz kaldı topraklarımız
kokmaz oldu bahçelerimiz
ekmeğimiz kuru suyumuz kan kokulu
evimiz kan sıcaklığından baska
ne sefkatının ısıtan saflığı temızlığı
ne gözlerinin ışığı kalmış anne...
sabahımızda telaş olurdu
babamız işe biz okula giderdik
tarihe şahitlik eden bu şehirde
telaşın en tatlısı bizim
öğrenmenin en anlamlı ve en faydalı haliydi
annemin gülüşü güneşimiz
babamın sevgisi gecemizin aydınlığıydı bizim
bir gün gözünün feri söndü
sabahımızın güneşi doğmaz oldu yeni güne
öğrendiğimiz tek şey adalet oldu
adaletsiz dillerden
boy boy resimlerle adaletin simgesi cansız bedenler
demirden kocaman oyuncaklar
adı tankmış tüfekmiş bombaymış
ellerimizde ne bez bebeklerimiz
ne de oyuncak arabalarımız kaldı
sabahın köründe uyandık hep
gecenin feryadına yatdık
üzerimizde acı örtündük
aşımızı çileye banıp yedik
ne olmuşdu böyle
neden herkes bize düşman olmuştu
kara emellerini kara bir suya sebep bilip
adını adalet getirmekle süsleyen insanların eline kaldık
geceleri yağmur yağsa da
gök gürlesede korkmaz olduk
her sabah her gece aynı seslerı duymak
bizim için sıradan olmuştu

artık her gune babasız uyanmak
okulumuzun onunde demırden adaletın ucunda bırer kelebek olmak
sıradan olmuştu bızım ıcın sadece
mezar dedikleri o yassı toprağın altında
hep yarım kalmıs hayatlar
yarım kalmıs umutlar
yarım kalmıs sevgıler vardı
aynı bedenlerı gıbı yarımdı hep
sozler tukenırken boğazımda
gökyüzünde ucamıyan ucurtmamla
elimde senin kokundan bır kac damla kalmıs
örtünle
babamın sessiz çaresiz yumrukladığı duvarın önünde
en son hediyen kalem ile kağıda
dediğin gibi şair ruhumla
sadece şunu yazabildim anne
hani sen yağmurlu gecelerde gökgürültüsünden korktuğumuzda
bize korkmayın derdin ya hani
bende şimdi şunu yazabiliyorum sadece anne
KEŞKE
GÖKGÜRLESEDE EN YÜKSEK SESİYLE
KORKSAK ANNE
KORKSAK ANNE
KORKSAK ANNE