Karanlığın İçinde-Meditasyon
 

"Öğrenci vakit geldi"...Unharek yüzlerine bakmadığı iki kişiyi takip etmeye başladı...Saçları kazınmış olduğundan esen rüzgar,sakin bir müzik notası gibi okşuyordu kafasını...Sınav,önündeydi...Uzun süre yürüdüler....Bir kapıya varana dek;kayalıkların önünde bir geçit içine oyulmuş simsiyah bir kapı..."Öğrenci yarın sabah sınav biter"...Gözlerini kalın,ışık geçirmez siyah bir kumaş bantla bağladılar...Kapı sesini işitti ve sesi..."İlerle"...İlerledi,kapı arkasından kapandı...Hiç ışık olmadığı bir mağarada olduğunu biliyordu...sınavı buydu...yürüdü;sağa sola,kapkara bir dünyada...ışığın önemini anladı...ne garip,insanın bedenini,ellerini görememesi;gözlerin anlamsızlaşması...oturdu bir köşeye,sonra uzandı boylu boyunca yere...yüzünü yukarı tahmin ettiği yere çevirdiğini düşünerek,,,elleri yanında,avuçları yukarı bakar şekilde;sanki bir şey düşecekte avuçları tutacak gibi...Nefes alması öğretilmişti ona,burnundan derin ve yavaş bir nefes,ciğerlerini pas geçerek,karın boşluğunda dinlenir ve daha derin ve yavaş ,ciğerleri pas geçer yine ;bitmeyecek yavaşlıkta boğazdan ilerler ağızdan terkeder...Unharek zamanını sadece tahmin ettiği süre boyunca derin,derin nefes alıp verdi...Nefesini verirken,nefes süresi ile eşit " gevşe" diye içinden söyleyip,takip ederek...Taki Parmak uçlarından saç teline her bölgesine "gevşemesi" talimatını verip,artık bedenini ve uzuvlarını hissetmeyene kadar...sırt bölgesinde çok uğraştı...hayatın tüm yükünün biriktiği yerde tekrar tekrar gevşedi...Neden sonra vücut anlamsızlaştı,hissedilmez oldu,zihin parlak bir ışık topu gibi sonsuz karanlıkta parlamaya başladı...Nefesi izledi sadece...nefesle içinde yolculuk etti,verişle mağarada dolaştı...Hiçbir ışığın giremediği yerde,parlak ışığıyla aydınlattı mağarayı...O zaman gördü onu...Sanki derin karanlıklarda "hiç" ten başka bir şey olamayacağına inanmışlar gibi şaşırdı...Karanlığın içinde süzülen bir esinti,soluk bir ışık,ürkek tavırları ile aynı ışık topu gibi nefesiyle içinde dolaştı;verişiyle yukarıdan ona bakarak gülümsedi...bir müddet turladı böyle...sonra iki ışık kütlesi turladı beraber bulunan yeri...Birbirleri içine karıştılar...Neden sonra ne mağaranın duvarı,ne kapısı kaldı...elele tutuşmuş gibi görünen iki ışık kütlesi özgürce diledikleri yerleri dolaştılar,güldüler,şakalaştılar ve içten bakıştılar...bir anlam,bir mana,bir gizem aramadılar...bulundukları alemin sularında yıkandılar,renkleri ile bukalemun gibi bir oldular...her renkle bir bütün,bir ahenk yarattılar...Zamanı önemsemediler,ne olacağınıda,ne istediklerinide...berrak bir su damlasının yapraktan süzülmesi gibi süzüldüler...Unharek uyandığında hala yerdeydi...Yavaşça oturdu ve bekledi...Sonra sesi duydu " Öğrenci sınavın bitti"...Dışarı çıktılar,gözlerindeki bant çıkartıldı..."Buldun mu?"...Cevap vermedi...Yumruk gibi sıkmış olduğu sol elini yavaşça açtı...Bir saç telini sıkıyordu avucunda...Işıksız bir mağarada,bantlı gözleri ile bulduğu saç telini uzattı onlara...Gülümsedi içine,her nefesi ile hala onunla süzülen,ürkek ,çekingen dostuna..........(Yaşadığım bir meditasyon uygulamasını yazdım...Bana büyük bir huzur,sakinlik ve yaşama sevinci verir...)