Hasan Hüseyin Demirel - Kömür
 

Kömür olduk ey insanlar yakın bizi
Gökyüzünde duman duman soluyun bizi
Kaşlar kara gözler kara kirpik kara el kara
kitap kara defter kara tarih yazan kalem kara

Hoşçakal, hoşçakal son günışığı
Son günışığıyla gelen yaşam hoşçakal
Son yeryüzü, son insan suretleri hoşçakal
Bebekler, arkadaşlar, komşular hoşçakalın

Bize almanların itlerine biçtiği değerden
Daha az değer biçen dünya hoşçakal
Ve merhaba karanlığın mabedi,
Yeraltının sessiz ırmakları, merhaba yeraltı merhaba

Hoşçakal sevgilim, ben bir madenciyim
Yeraltında sessiz sessiz ağlayan, ağlayan bir nehirim
Kaşlar kara gözler kara kirpik kara el kara
Kitap kara defter kara tarih yazan kalem kara