ForumSinsi - 2006 Yılından Beri

Bak O Zaman Resmime
http://www.anatolianrock.com/images/...458353_202.jpgKışın ortasında yazdan kalma bir Pazar sabahı. Güneş ışıl ışıl, gökyüzü masmavi. Bir yandan Pazar günü çalışmanın insana verdiği sıkıntı. Evden çıktığımda içim içime sığmıyordu. Caddenin üstünde bulunan markete girdiğimde kulağım cümlenin başını kaçırdığım haberin anonsuna takılmıştı "59 yaşındaki sanatçı yaşamını yitirdi." Kendi kendime acaba kim diye düşünürken radyoda Cem Karaca'nın en sevdiğim parçası "Resimdeki Gözyaşları' çalmaya başlıyor.

Işıl ışıl bir Pazar sabahı, hayat güzel, sevgilimle telefonda konuşmuşum ve radyoda Cem Karaca, daha güzel ne olabilir ki. Marketten çıkıp taksiyle gazeteye geldiğimde güvenlik görevlilerine sorduğum ilk soru 'Kim Öldü olmuştu' Bayan Nena Cem Karaca öldü dediklerinde adeta dünya başıma yıkılmıştı. Demek ki sabah sabah ustanın anısına çalıyordu radyoda o parça. Servise çıktığımda önce Karaca için bilgiler topladım sonra da cenaze evini aradım. Yorgun bir alo sesi... Belli ki Karaca'ya yakın biriydi. Bir yandan sabah kahvemi yudumlarken öte yandan aklım çocukluk yıllarıma gidiyor. Hiç unutmam o zaman ortaokul birinci sınıftaydım. Karlı bir kış akşamı. Ben, babam, kardeşim yemek yiyoruz öte yandan televizyondaki Cem Karaca belgeselini izliyoruz. Babam lafa karışıyor.

Yıl 1968. Aylardan Ağustos. Her yer Cem Karaca'nın Resimdeki Gözyaşları parçasıyla inliyor. E baba nasıl bir şarkıydı bu dememize kalmadan babam başlamıştı mırıldanmaya bile. Ben ve kardeşim parçayı babamın kötü olan sesinden dinlemeye başladığımızda hayran kalmıştık. Belgeselin sonuna doğru da parçayı gerçek sahibinden dinlediğimizde ise ikimiz de günün moda deyimi ile kopmuştuk.

Zaman ilerliyor ve ben kendi işimi yapmak zorundayım. Yani ustanın ölüm sayfasını hazırlamaya başlıyorum. Sevdiğin bir sanatçının ölüm haberini yazmak sevdiğin bir kişiyi toprağa koymakla eşdeğerde bir acı bence. Arşivden üstünde mavi kalemle Cem Karaca yazılı olan zarfı aldım. İçinden bir yığın kupür çıktı. Kimi sararmış kimi daha yeni kesilmiş. Bugün içinde düne çıkmış bir yolculukta hissediyorum kendimi. Siyah-beyaz fotoğraflar, yazılanlar çizilenler....

Tiyatro kökenli bir aileden gelen Cem Karaca'nın çocukluğu ev, tiyatro kulisi ve okul arasında geçmiş. İlk kez 1963 yılında arkadaşlarıyla Dinamitler adıyla sahneye çıkmaya başlayan usta o dönemde çoğunlukla Elvis Presley ve dönemin rock parçalarını seslendiriyordu. Topluluk aynı yıl dağıldı ve Cem Karaca bu kez Cem Karaca Beklediklerimiz adlı yeni bir topluluk kurdu. Bu topluluğun da ömrü pek uzun olmadı. Karaca aynı dönemde usta müzisyen Gökçen Kaynatanla birlikte çalışmaya başladı. Müzik ve tiyatro bu süreç içinde paralel ilerliyordu.

1964'te yeni bir rock-beat grubu olan Cem Karaca ve Jaguarlar kuruldu. 1965 yılında askere giden Karaca orada Anadolu müziği ve Aşık Mahsuni Şerif gibi halk ozanlarıyla tanıştı Anadolu müziğini tanıdıkça sevdi hatta âşık oldu. Askerlik dönüşü 1967'de Cem Karaca ve Apaşları kurdu. Topluluk aynı yıl katıldıkları Hürriyet Gazetesi'nin Altın Mikrofon yarışmasında Emrah parçalarıyla birinciliği elde ettiler. Haziran 1967'de çıkardıkları Hudey plağı ile büyük beğeni kazanan topluluk iki ay sonra ikinci plakları olan Emrah, satışa sundu. Topluluğun Almanya'da Ferdy Klein Orkestrası'yla yaptığı 45'liklerden üçü , 1968'in haziran ayından itibaren piyasaya çıktı. İstanbul'u Dinliyorum, Oy Baba ve İstanbul'du. Aynı yılın ağustos ayında Emrah 1979, Resimdeki Gözyaşları ve Tears'ın yanı sıra Eylül ayında Ayrılık Günümüz ve Zeyno 45'likleri yayımlandı. Karaca'nın müziği belirginleşiyordu. O artık Anadolu rock tarzında parçalar yayıp yeri göğü inletiyordu. 1970 yılında ilk plakları olan Dadaloğlu çıktı. Plağın başarısı topluluğa güç vermişti. Apaşlar plak şirketiyle yaptıkları anlaşma doğrultusunda yeni albümleri Oy Gülüm Oy, Tatlı Dillim, Kara Yılan ve Acı Doktor'un kayıtları Almanya'da yapıldı. 1972 yılında topluluktan ayrılan Cem Karaca aynı yıl Cem Karaca ve Moğollar'ı kurdu. Topluluk 1973 yılında çıkardıkları Öbür Dünya plaklarıyla büyük başarı kazandı. Aynı yıl ikinci plakları olan Güle Güle çıktı. İki plakla listeleri zorlayan grubun içinde kutuplaşmalar baş göstermişti. Topluluk 1974 yılında Namus Belası ile başarılarına başarı eklemişti. Aynı dönemde ayrılınca topluluk dağıldı. Karaca da, Taner Öngür'le 1974'te Türk Rock tarihinin en önemli topluluklarından biri olan Dervişan'ı kurdu. 1975'te çıkardıkları Tamirci Çırağı ile büyük başarı kazanan topluluk 1978'de dağıldı. 1979 yılında Almanya'ya giden Cem Karaca için de, 12 Eylül 1980 sabahı askeri darbeyle birlikte yeni bir dönem başlamış oldu.. Sanaçıyı sürgüne götüren olay 1981 yılının şubat ayında gerçekleşmişti. Hafta Sonu gazetesi'nde çıkan 'Cem Karaca Garip Hesaplar Peşinde' manşetini ciddiye alan 12 Eylül yönetimi hemen bir bildiri yayımladı: Cem Karaca, Selda Bağcan, Şanar Yurdatapan, Melike Demirağ ve Sema Poyraz yurda dönüp teslim olsun! Aksi taktirde vatandaşlıktan çıkarılacaklar!. Sürgün, vatan özlemi, zor günler, hepsi de kazınmıştı Cem Karaca'nın yüzüne. 1985 yılında Turgut Özal'ın Almanya'ya gitmesi ve Karaca'nın onunla iletişime geçmesiyle birlikte Karaca'nın sürgündeki günleri de 1978'de bitmiş oldu. Yurda döndükten sonra çıkardığı Merhaba Gençler ve Her Zaman Genç Kalanlar müziğe başladığı ilk yıllardan itibaren seyirciyi selamladığı sözlerin adını taşıyordu. Ardından Töre albümü çıktı. 'Yurda dönmek için Turgut Özal'ın elini öptü' diyenlere yanıt verdiği şarkısı Dönen Dönsün'ün de yer aldığı albümünün en önemli parçasıysa 33 Kurşun'du. Sanatçının son albümü olan Bindik Bir Alamete Gidiyoruz Kıyamete 1999 yılında yayımlanmıştı.

9 Şubat sabahı aramızdan bir daha dönmemek üzere ayrılan Cem Karaca'yı ben yaşadığı sürgünler, acılar ve zorluklarla değil en sevdiğim şarkısıyla hatırlamak istiyorum:

Bir gün belki hayattan, Geçmişteki günlerden, Bir teselli ararsın, Bak o zaman resmime...

Nena Çalidis

Kaçak Yayın - 13 Mart 2004